حضرت محمد(ص) ، رسول رحمت بود و همواره در میان گروه‌ها و اقشار مختلف جامعه منادی وحدت می‌شد.
وجه مشترک تمامی رهنمودهای پیامبراسلام بر پرهیز از تفرقه‌گرایی،چنددستگی ، حذر از کینه توزی و وحدت و همدلی و محبت مومنان به یکدیگراستوار است. در تمام رهنمودهای وحدت آفرین ایشان؛ فرد، فرد امت اسلامی مخاطب قرار گرفته‌اند و اصل اتحاد، در تاکیدات پیامبر سفارشی همگانی است که افراد را در همه سطوح در بر می گیرد.
با این مقدمه می‌توان گفت که همه ما به عنوان پیروان محمد رسول الله ،در قبال اتحاد و‌یکپارچگی ملی‌مان مسئولیم، مسیولیتی که زیر پرچم مقدس ایران اسلامی عیان‌تر و دشوار‌تر است.
در چند سال اخیر که توطئه‌های دشمنان ومعاندان دومینو وار در حال انجام است و از هر روزنه‌ی نارضایتی جامعه برای خدشه‌دار کردن آرامش و امنیت مردم و‌کشور سو استفاده می‌کنند،تقویت انسجام ملی ضرورتی انکار ناپذیر است.
باید بپذیریم در دنیای امروز که سلایق و باورها در پس گسترش مراودات مجازی به لحاف چهل تکه ای بدل شده و بدخواهان ومعاندان در کسری از ثانیه و بی واسطه فرصت انتقال پیام و اثر گذاری بر مخاطبشان را دارند،حصول وحدت جز با تقویت اشتراکات و اصول و اغماض و تنازل از برخی ایده‌آل‌ها در امور فرعی میسر و ممکن نمی‌شود و نباید اصل و بنای وحدت را سهوا فدای غرض‌وزری دشمنانمان کنیم.
تمکین از رهنمودهای مقام‌معظم رهبری،پذیرش اصول قانون اساسی ،تاکید بر مشترکات مذهبی،فرهنگی و ملی اهرم های موثری در افزایش وحدت ملی است،به موازات این امر البته بـرخـورد قاطع بـا برخى افراد که بدون توجه به اهمیت ارتقای وحدت ملی سعى در ایجاد تفرقه دارند ضروریست و باید به جد مانع از ایجاد خسارات احتمالی برگشت ناپذیر تضعیف وحدت ملی شد.
در این مسیر باید مراقب بود که روند یا مسیر ناصوابی به عاملی برای تولید نارضایتی و خشم در جامعه بدل نشود،بزرگنمایی مسائل اختلاف انگیزه ،محدود کردن عامل اختلاف به طیفی خاص،دو قطبی سازی سیاسی-اجتماعی حول آن مسئله ، تـرجیح غیر منطقى فرد یا گروهی بر دیگران، تصمیمات مدیریتی تضعیف کننده، تحقیر و تضعیف یک گروه یا طیف اجتماعی-سیاسی و… از جمله عللی است که بر انسجام ملی اثرگذار است.
