این روزها که جهان شاهد مجاهدت‌ها و اقتدار محور مقاومت و مردم فلسطین در غزه است، اذهان را متوجه شهید حسن طهرانی‌مقدم می‌کند که بی‌تردید بخش زیادی از اقتدار امروز مقاومت، مرهون تلاش‌ها و مجاهدت‌های این شهید است.
شهید طهرانی‌مقدم که حق بزرگی بر گردن ملت ایران و محور مقاومت دارد، از چند ویژگی ممتاز برخوردار بود. در دوازدهمین سالروز شهادت سردار طهرانی‌مقدم باید اذعان کرد ما نسبت به ایشان یک قصور تاریخی داریم. در تمام این 12 سال که از شهادت او می‌گذرد، در معرفی او به عنوان یک قهرمان بزرگ ملی متعلق به جبهه مقاومت و ملت‌های دیگر به نسل جوان کوتاهی و قصور کرده‌ایم.
طهرانی‌مقدم ویژگی‌های ممتازی داشت؛ ویژگی‌هایی که از او چهره یک قهرمان را به نمایش می‌گذاشت. شهید طهرانی‌مقدم دارای یک شخصیت ایمانی کم‌نظیر بود؛ مومن و متوکل به خداوند بود، انس عجیبی با اهل بیت(ع) داشت و تمام اقداماتش در مسیر موفقیت، با توکل و توسلش گره خورده بود.
طهرانی‌مقدم توانست اقدامات علمی بزرگی را ثبت کند؛ فعالیت‌های بزرگ علمی که موجب شد مقام معظم رهبری در پیام‌شان به مناسبت شهادتش، بحق او را دانشمندی برجسته بنامند. طهرانی‌مقدم یک دانشمند عارف بود و کارهای تحقیقاتی، علمی و موفقیت‌هایش را در این مسیر با توکل و توسل به دست آورد. یکی دیگر از ویژگی‌های شخصیت شهید طهرانی‌مقدم، توان فرماندهی و مدیریتی‌اش بود. در فرماندهی صاحب سبک بود و همین باعث می‌شد فرماندهی‌اش کم‌نظیر باشد. با اینکه در زمره سرداران و فرماندهان سپاه قرار داشت، کاملا به صورت قلبی فرماندهی و مدیریت می‌کرد، چنانکه تمام کارمندان و نیروهایش با عشق، علاقه و صمیمیت دستوراتش را اطاعت و اجرا و او را در مسیرش کمک می‌کردند. ذره‌ای تکبر و ریا در کارهایش نبود و یکی از ویژگی‌هایش این بود که همه از همنشینی با او لذت می‌بردند.
طهرانی‌مقدم از زمان جنگ تحمیلی فرمانده موشکی سپاه بود و پس از جنگ نیز مجاهدت‌هایش ادامه یافت. با این حال در بخش‌هایی از خود سپاه هم ایشان شناخته‌شده نبود و گمنام بود، چرا که همیشه سعی می‌کرد نامش پنهان بماند و علاقه‌ای نداشت در موردش حرف بزنند. شهید دوست نداشت در مسیر مطرح شدن حرکت کند. طهرانی‌مقدم بعد از شهادتش به عنوان «پدر موشکی ایران» شناخته شد.
شهید طهرانی‌مقدم در عین حال که انسان خالصی بود و آداب فردی‌اش زبانزد بود و نماز شبش ترک نمی‌شد، بسیار با اقتضای روز جلو می‌رفت و به قولی امروزی بود. به ظاهرش بسیار اهمیت می‌داد. همیشه باید لباس مرتب و معطر به تن می‌کرد، اهل نشاط و بگو بخند بود و کسی طهرانی‌مقدم را بدون لبخند نمی‌دید. رهبر انقلاب اسلامی در پیام تسلیت‌شان از ایشان به عنوان «پارسای بی‌ادعا» یاد کردند.
طهرانی‌مقدم همچنین اهل ورزش حرفه‌ای بود. فوتبال و کوهنوردی را حرفه‌ای دنبال می‌کرد و خیلی از قله‌ها را فتح کرده بود.
طهرانی‌مقدم بسیار ولایی بود. معتقد بود اگر قرار باشد مسیر درستی را در این دنیا برویم، باید به نایب امام زمان تکیه کنیم. عاشق رهبر انقلاب بود و با ایشان انس داشت. مقام معظم رهبری هم البته او را می‌شناختند و «حسن آقا» صدایش می‌کردند. طهرانی‌مقدم زندگی‌اش را به اطاعت از ولایت فقیه گره زده بود.
او اگرچه به خاطر اقتضای کاری‌اش کمتر در خانه بود اما در خانواده هم پدری محبوب بود و در همین زمان اندک حضور در منزل هم عاشقانه با خانواده زندگی می‌کرد و زمانش را با تربیت بچه‌ها و دیدار با دوستان و رفقایش مدیریت می‌کرد. یکی دیگر از ویژگی‌های ایشان این بود که صرفا به کار تخصصی‌اش فکر نمی‌کرد. در کنار کارهایش چند موسسه خیریه و ایتام را اداره می‌کرد و بخشی از حقوقش را به خانواده‌های بی‌بضاعت و ایتام اختصاص داده بود. شهید همچنین مشغول راه‌اندازی موسسات قرآنی بود و همه را توصیه به حضور در مساجد و هیئات مذهبی می‌کرد. توصیه همیشگی طهرانی‌مقدم این بود که هرچه هست حاصل اشک ریختن برای سیدالشهداست.
درباره ابعاد شخصیت شهید طهرانی‌مقدم، ساعت‌ها می‌توان سخن گفت، کتاب‌ها می‌توان نوشت؛ او به معنای واقعی کلمه «الگو» بود، «قهرمان ملی» بود. او حق بزرگی بر گردن امنیت و اقتدار ایران دارد. امیدوارم بتوانیم آنطور که شایسته است این پارسای بی‌ادعا و دانشمند عارف را به نسل جوان معرفی کنیم.
حمیدرضا مقدم‌فر
