برجام توافقی است که در سال ۲۰۱۵ بین ایران و شش قدرت جهانی (آمریکا، بریتانیا، فرانسه، آلمان، روسیه و چین به علاوه اتحادیه اروپا) امضا شد و هدف آن محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران در ازای لغو تحریم‌های اقتصادی بود.قطعنامه ۲۲۳۱، مصوب ۲۰ ژوئیه ۲۰۱۵ (تیر ۱۳۹۴) شورای امنیت، این توافق را تأیید کرد و ضمن لغو تحریم‌های پیشین سازمان ملل علیه ایران، محدودیت‌هایی را تا سال ۲۰۲۵ تمدید نمود و مکانیسم اسنپ‌بک را برای نظارت بر اجرای برجام تعریف کرد. این مکانیسم به هر یک از طرف‌های برجام اجازه می‌دهد در صورت ادعای نقض تعهدات توسط ایران، تحریم‌های سازمان ملل را به‌صورت خودکار و بدون نیاز به رأی‌گیری جدید در شورای امنیت بازگرداند. این ابزار تا اکتبر ۲۰۲۵ معتبر است و انقضای قطعنامه آن را غیرفعال خواهد کرد.سه کشور اروپایی که از طرف‌های اصلی برجام هستند، اخیراً به دلیل پیشرفت برنامه هسته‌ای ایران تهدید کرده‌اند که اسنپ‌بک را فعال خواهند کرد تا ایران را به بازگشت به مذاکرات احیای برجام وادار کنند. ایران یک سال پس از خروج آمریکا از برجام در سال ۲۰۱۸ و بازگشت تحریم‌های یکجانبه، با توجه به نقض عهد کشورهای اروپایی در عمل به تعهداتشان برخی از تعهدات خود ذیل توافق برجام را کاهش داد. روسیه و چین، به عنوان متحدان نزدیک ایران، با فعال‌سازی اسنپ‌بک مخالف‌اند و آن را ابزاری برای فشار غیرمنصفانه غربی‌ها می‌دانند.
