شهری که کلید آن را خاخام‌های یهودی به مسلمانان هدیه کردند

گزارش تاریخ واقعی قدس کاردشواری است، تاریخ این شهر تماما با افسانه ها درهم آمیخته و این برای شهری که درهرسه دین بزرگ بشری مقدس است، اصلا عجیب نیست. به علاوه که قدس محل تلاقی دو دنیای شرق و غرب و بر سر راه جاده ابریشم هم بوده است. چیزی که مسلم است اینکه بیت المقدس قدمتی بیشتر از ۴۵ قرن دارد.

از حدود سال۱۴۰۰ قبل از میلاد که شهردرقلمرو حکومت فرعون ها بوده، گزارش جنگ های سرزمین مقدس شروع می شود. درگیری های مداوم کنعانیان یعنی اجداد یهودی ها با دولت مصر شروع تاریخ این شهر است. پادشاه بابل سال ۵۸۶ قبل از میلاد با حمله به این شهر اکثر معابد را ویران کرد و دانیال نبی(ع) و۱۴۰۰یهودی را به اسارت گرفت.

سال ۵۳۹ قبل ازمیلاد، کوروش شاه هخامنشی ایران، دولت بابل را سرنگون کرد و به یهودی ها اجازه داد مجددا به شهرشان بازگردند. سال ۳۳۰ قبل از میلاد، در جریان حمله اسکندر به شرق، بیت المقدس به تصرف اسپارتی ها درآمد. دولت سلوکی سعی کرد تمدن هلنی را جایگزین تمدن بین النهرین کند که نتوانست، اما شهردرقلمروی حکومت روم باقی ماند. بعد ازگسترش مسیحیت درامپراتوری روم، دوباره خود رومی ها به آبادانی این شهر مقدس اهتمام کردند.

سال ۶۱۴ نوبت خسرو پرویز امپراتور ایران بود که درجریان جنگهایش با روم شرقی(بیزانس) شهر مقدس را تصرف کند. دو سال بعد هراکلیوس امپراتور روم شرقی بعد از نبردی خونین شهر را پس گرفت. در سال ۶۳۷ سپاه اسلام بدون جنگ و خونریزی بیت المقدس را فتح کرد. عمر، خلیفه دوم خودش کلید شهر را از خاخام یهودی ها تحویل گرفت و دستور داد پیروان ادیان مختلف آزادانه در شهر رفت وآمد کنند. در دوره حکومت اسلامی شهر واقعا آرام بود گاهی جزء قلمرو اموی بود، بعد دولت عباسی و درسال ۱۰۷۱هم بدست سلجوقی ها افتاد. درتمامی این دولت ها، مسیحیان و یهودیان آزادانه درشهر زندگی وعبادت می کردند اما این آرامش چندان دوام نداشت.

سال ۱۰۹۵پاپ ا «وربن دوم» آتش جنگ های صلیبی را برافروخت که تا ۲۰۰سال آرامش را از سرزمین مقدس گرفت. تا اینکه قهرمان بزرگ مسلمانان، صلاح الدین ایوبی پس از ۱۳سال جنگ مداوم موفق به فتح بیت المقدس شد. آتش جنگ های صلیبی به طور کامل در سال ۱۲۹۱ توسط سلطان خلیل کاملا خاموش شد. اوتوانست در سال ۱۲۶۰مانع حمله هلاکوخان به بیت المقدس گردد و تا سال۱۵۱۷ توانست برشاخ افریقا و خاورمیانه حکومت کند. دراین سالها عثمانی ها وارد میدان شده وتشکیل دولت قدرتمندی را دادند که تا ۶۰۰سال براکثر سرزمین ها ی خاور میانه(به جز ایران وروم) وازجمله قدس را تصرف کردند.

نهایتا در سال ۱۹۱۷ با جنگ جهانی اول این سرزمین به دست انگلیسی ها افتاد آنها با معاهده بالفور که ۱۷ سال بعد نوشته شد، کنترل قدس را به یهودی های نژادپرست، یعنی صهیونیست ها دادند.

دولت اشغالگر قدس با این بهانه که روزی دولت کنعانیان براین مناطق تسلط داشته است مدعی تسلط برکل فلسطین و " ازنیل تافرات " شدند. صهیونیست ها ۱۴می ۱۹۴۸ اعلام استقلال کردند، روزی که دربین اعراب به " یوم النکبت " شهرت دارد. بعد از هفت جنگ، عاقبت در ۱۹۶۹توانستند بربخش غربی بیت المقدس تسلط پیدا کنند.

درحالی که بخش شرقی و بزرگتر شهر، هنوز هم دراختیاردولت خودگردان فلسطین و صاحبان واقعی این سرزمین است، مسلمانان این شهر را قدس می نامند و یهودیان این شهر را اورشلیم می نامند. معنی اسم اسلامی این شهر، پاکیزه است ومعنای اسم یهودی آن، صلح. این هم از شوخی های روزگاراست که این شهرباستانی کمتر از هرشهر دیگری رنگ صلح را به خود دیده است.