به گزارش افکارنیوز، بی بی سی فارسی در برنامه ای که به مناسبت روز جهانی " زبان مادری " پخش کرد، به موضوع " گویش ها و زبان های مختلف و راه های حفظ آن " پرداخت.
روز جهانی " زبان مادری دوم اسفندماه است که در سال ۱۹۹۹ از طرف یونسکو به این عنوان نام گذاری شد. این مناسبت از تقویم کشور ایران حذف شده است. ایران کشوری است که در آن تنوع نژادی و گویشیِ بسیار زیادی وجود دارد؛ و از طرفی در قانون اساسی ایران آمده است که زبان های مختلف ساکن در ایران حق دارند که در کنار زبان فارسی، زبان اول خود را نیز بیاموزند؛ البته زبان هایی که در ایران تدریس می شوند همان سه زبان " فارسی، عربی و انگلیسی " است. برخی علت عدم پرداختن به گویش ها و زبان های مختلف را بحثتجزیه طلبی و ارزش گذاری های نا مناسب بر انسان ها می دانند؛ معتقدان به این نظریه تفکیک و تکثر
آموزش زبان را عاملی زمینه ساز برای تفرقه می دانند. همچنین موافقان با این نظریه اعتقاد دارند نظام آموزشی در زمینه هایی مانند کنکور، امتحانات یک پارچه ی هماهنگ و الپیادها و … تحت الشعاع تنوع زبان درسی قرار خواهد گرفت.
تلویزیون بی بی سی فارسی نیز در تاریخ سوم اسفند ماه نود و دو موضوع برنامه ی خود را " اهمیت و راه حفظ زبان مادری " قرار داد و در برنامه ی زنده با بینندگان به گفتگو و تبادل نظرات پرادخت.
مجری بی بی سی فارسی(احسان آمرطوسی) برنامه را با مضمون این سخنان آغاز کرد که " اقوام مختلف ایرانی الآن سال هاست که در کنار هم با حفظ فرهنگ و هویتشان زندگی میکنند؛ اما وقتی بحثآموزش زبان های مادری به میان میاد حکومت ایران غیر از زبان فارسی زبان دیگری را برای آموزش به رسمیت نمی شناسه و قبول نداره؛ شما با آموزش زبان های مادری در مدارس، و آموزش به زبان های مادری در مدارس، موافقید یا نه؟ "
این ها سوالات و موضوعاتی بود که مجری در معرفی برنامه طرح کرد؛ بینندگان پاسخ های مختلف و نظرات گوناگونی اظهار داشتند. برخی معتقد بودند باید تدریس به زبان های غیر فارسی در مدارس مناطق مختلف انجام شود؛ همچنین باید گویش ها و زبان های غیر فارسی نیز وارد نظام آموزشی کشور شوند. در مقابل برخی این کار را عملی نمی دانستند؛ علت اینکه عملی و اجرایی نمی شود هم این که تنوع و تفاوت در گویشی مانند ترکی، کردی، بلوچی و… بسیار زیاد است.
در این خصوص شخصی که خود را " فرحنازاز کرمانشاه " و به عنوان یک مربی با سابقه معرفی کرد گفت: " …من بیست و پنج سال است که در پایه اول تدریس می کنم و در پنج گویش در شهرهای مختلف درس دادم…این چیزی که این ها می گن اصلا قابلیت اجرائی نداره؛ مثلا ما کردی رو در نظر بگیریم؛ روستاهای کرمانشاه تا جنوب آذربایجان غربی صدها نوع گویش کردی داریم؛ ما اگر بخواهیم کردی را انتخاب کنیم اتفاقات بین قومی پیش میاد، که به زبان کدام قبیله ی کرد قراره تدریس بشه…یا ترکیِ آذربایجان غربی با آذربایجان شرقی، با ترکی همدان، با ترکی زنجان کاملا متفاوته؛ حالا کتاب باید به کدام زبان نوشته بشه؟ … "
در بین نظراتی که به صورت ایمیل برای برنامه ارسال شده بود نیز مخالفت با این نظریه با دلایل مختلف اظهار شده بود:
