پایگاه اینترنتی دو ماهنامه «امریکن کانزروتیو» در تحلیلی، با استناد به نمونه‌های قبلی استدلال کرده تکیه کردن سیاستمداران آمریکایی روی تحلیل‌های جمعیت‌های خارج‌نشین کشورهای دیگر، معمولاً نتایج موفقیت‌آمیز نداشته و به اهداف مطلوب برای تغییر نظام حاکم آن کشورها منجر نشده است.
این نشریه که بازتاب‌دهنده دیدگاه‌های طیف سنتی محافظه‌کار در آمریکا است در این تحلیل در روز چهارشنبه به روابط ادعایی «احمد چلبی»، سیاستمدار و دبیر کل کنگره ملی عراق با محافل سیاسی و اطلاعاتی آمریکا در سال‌های گذشته اشاره کرده و می‌نویسد واشنگتن در سر تا سر سال‌های دهه 1990 به او و نهاد تحت امرش به عنوان ابزاری برای کسب اطلاعات جهت مخالفت با صدام، دیکتاتور سابق عراق می‌نگریست.
با این حال، به نوشته «امریکن کانزروتیو»، میزان نفوذ این سیاستمدار در عراق، کمتر از آن بود که او برای سیاستمداران آمریکایی درباره آن بزرگنمایی کرده بود - وضعیتی که برای هر سیاستمدار یا گروه تبعیدی دیگر نیز صادق است: گروه‌ها و شخصیت‌های سیاسی رانده شده از کشورها، تلاش می‌کنند سیاستمداران کشورهای محل سکونتشان را به تغییر نظام کشورهای مبداً خود، ترغیب کنند و در این راستا، معمولاً اطلاعات مبالغه‌آمیزی درباره خودشان ارده می‌کنند.
«امریکن کانزروتیو»، شکست آمریکا در نبرد خلیج خوک‌ها که واشنگتن در جریان آن به اطلاعات دریافتی از یکی از نزدیکان تبعیدی «فیدل کاسترو» اعتماد کرده بود را یکی از موارد اتکا به چنین تحلیل‌های غلطی دانسته است.
این پایگاه آمریکایی در ادامه اتکای تصمیم‌سازان در آمریکا به گروهک منافقین برای دریافت اطلاعات از داخل ایران را نیز در همین چارچوب تحلیل کرده است: «دعوت اخیر کنگره از مجاهدین خلق (منافقین) برای حضور در جلسه استماع در کمیته فرعی تروریسم و بحث درباره مباحث مرتبط با ایران و داعش، بر اینکه این گروه‌ها با چه دقت اندکی انتخاب می‌شوند، تأکید می‌کنند.»
«امریکن کانزروتیو» در ادامه می‌نویسد: «با آنکه این گروه از مخالفان صریح حکومت ایران است، اما به تازگی با لابی‌گری سنگین کنگره از فهرست سازمان‌های تروریستی خارج شده است. این گروه کمونیست است و اغلب از آن به عنوان سازمانی مبتنی بر کیش شخصیت یاد می‌شود.»
