بعد از مشخص شدن نتایج انتخابات مجلس دو دیدگاه در میان اصلاح‌طلبان نسبت به انتخابات هفتم اسفند ۹۵ به وجود آمد. دیدگاه نخست که در اکثریت قرار داشت، برای کاندیداتوری آقای محمدرضاعارف در جایگاه ریاست مجلس تاکید زیادی کرد که استناد آنها بر کسب ۱۷۰ کرسی به وسیله لیست امید در انتخابات بود اما نگارنده مقابل این دیدگاه همواره تاکید به عدم رقابت با علی لاریجانی داشتم.
البته برخی از اصلاح‌طلبان نیز با این دیدگاه هم نظر بودند ولی شهامت ابراز آن را نداشتند؛ چرا که موج و جریان دیدگاه اول نیرومند بود و آنها نیز نمی‌خواستند در مقابل دوستان و هم طیفان سیاسی خود ایستادگی کنند. در نامه ام به دکتر عارف ضمن تاکید بر عدم کاندیداتوری ایشان برای ریاست مجلس، اعلام کردم که تابع نظر رهبری اصلاحات باشد و اگر اعتقاد به این رقابت باشد آقای محمد ضا عارف هم باید وارد رقابت با آقای علی لاریجانی شود. از ابتدا و بعد از مشخص شدن نتایج انتخابات هرچند عده‌ای اعلام می‌کردند که دکتر عارف حداقل ۱۷۰ رأی دارد ولی آن میزان مقداری متورم بود، زیرا فراکسیون امید بیش از ۱۰۵ تا ۱۰۷ رأی نداشت و همین تعداد هم به عارف رأی دادند.
آنچه باعث خود بزرگ بینی اصلاح‌طلبان شده بود، تعداد کرسی‌های به دست آمده توسط لیست امید بود. اما لیست امید از سه جریان تشکیل‌شده بود؛ یک جریان اصلاح‌طلبانی بودند که شناسنامه‌دار وارد شدند اما شناسنامه آنها رنگ پریده بود. گروه دوم که در لیست امید بودند اصولگرایان معتدلی بودند که به دلیل عدم وجود کاندیدای اصلاح‌طلب، از مردم درخواست شد به آنها رأی دهند و گروه سوم حاضر در لیست امید، افراد جوان تحصیلکرده بودند که با حمایت اصلاح‌طلبان به مجلس راه یافتند. باید نسبت به این گروه سوم امیدوار بود که ظرف سال‌های آینده به کادر اصلی اصلاحات تبدیل شوند. به یقین اصلاح‌طلبان این نظر را نداشتند که این دسته افراد به نماینده اصلاح‌طلب تبدیل می‌شوند. اتفاقا نویسنده این قلم از ابتدا اعلام کرده بود که برخی از افراد دسته سوم اگر به مجلس راه یابند احتمالا به الهه راستگوها تبدیل خواهند شد و به سمت عارف نخواهند آمد، زیرا می‌دانند که قدرت در دست اصولگرایان است و اصلاح‌طلبان سهمی از قدرت ندارند که به آنها ببخشند. بنابراین از ابتدا نباید اعتقادی به چرخش این افراد به سمت آقای عارف پیدا می‌کردیم، هر چند اگر ۲۰ نفر از این ۷۰ نفر به علی مطهری تبدیل شوند نشان می‌دهد که اصلاحات توانسته به خوبی روی افراد سرمایه‌گذاری کند. زمانی که ما آنها را اصولگرای معتدل می‌دانیم چرا باید انتظار داشته باشیم که به علی لاریجانی رأی ندهد. درصورتی‌که تندروها در قم به لاریجانی اصولگرا حمله کرده و اعتدالیون جریان اصولگرا با این رفتارها مخالف هستند. نتیجه انتخابات هیات‌رئیسه شگفتی نداشت، حتی اگر عارف کمتر از ۱۰۰رأی به دست می‌آورد باز هم انتظار آن وجود داشت و این تعداد رأی بیش از آنچه بود که انتظار می‌رفت.
