حجت‌الاسلام والسلمین علی اکبر ناطق نوری در کتاب خاطراتش که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است، می‌گوید: به دنبال درگیری های مختلف از طرف بنی صدر با نیروهای خط امام و کوتاهی وی که منجر به عزل بنی صدر از فرماندهی کل قوا از ناحیه حضرت امام(ره) شد، مجلس طرح عدم کفایت سیاسی رییس جمهوری را در دستور کار خود قرار داد و نامه ای خطاب به رییس مجلس با 120 امضای نمایندگان، مبنی بر عدم کفایت سیاسی رییس جمهور تنظیم شد؛ آقای دکتر زرگر نقش زیادی داشت، مردم همه این ایام اطراف مجلس تظاهرات می کردند و خواهان برکناری بنی صدر بودند و فشار زیادی روی ما بود. تا این که روز 31 خرداد 1360، جلسه علنی مجلس تشکیل شد.
دستور کار مجلس رسیدگی به استیضاح بنی صدر بود. مجلس یکپارچه بود، فقط عده ای از نهضت آزادی و چندتا از طرفداران بنی صدر از او جانبداری می کردند. مجلس خیلی شلوغ بود تا اینکه معین فر (از حامیان بنی صدر)پشت تریبون رفت و به دفاع از بنی صدر پرداخت و البته خیلی تند و بد صحبت کرد. سپس نطقش را به منزله اعتراض پاره کرد و نشست.
رادیو هم این مراسم را به طور مستقیم پخش می کرد. پس از رای گیری نهایی، 177 نفر موافق عزل بنی صدر یک نفر مخالف و دوازده نفر هم ممتنع رای دادند. آقای معین فر می خواست از مجلس بیرون برود اما می ترسید که مردم او را بگیرند و تکه بزرگ او گوششش باشد.
آقای یارمحمدی آمد با من صحبت کرد که چکار کنیم . اگر معین فر بیرون برود و مردم او را بکشند، بد می شود ...گفتم:"عیبی ندارد." محافظم را صدا کردم و گفتم:"همراه ماشین زرهی معین فر را تحت مراقبت به منزلش می رسانید که کسی به ایشان آسیب نرساند. وقتی که در منزلش را بست آن موقع برمی گردی."
