وی که سابقه روزنامه‌نگاری و حتی کارگردانی در کارنامه خود دارد و ادعای زیادی در باسوادی و آگاهی دارد، چند روز پیش برای به گمان خود، ایران‌دوست نشان دادنش، شعری از فردوسی را در کانال تلگرام خود منتشر کرد و نوشت: “این سروده بیش از ١٠٠٠ سال پیش در بارهَ ایران امروز سروده شده درود خداوند بر تربت پاک فردوسی. این سرودهَ فردوسی رو بخونید که ١٠٠٠ سال پیش گفته شده و دل و تن آدم رو میلرزونه”
در بخش‌های ابتدایی از این شعر آمده است:
در این خاک زرخیز ایران زمین
نبودند جز مردمی پاک دین
همه دینشان مردی و داد بود
وز آن کشور آزاد و آباد بود
چو مهر و وفا بود خود کیششان
گنه بود آزار کس پیششان
همه بنده ناب یزدان پاک
همه دل پر از مهر این آب و خاک
…
این در حالی‌ست که فرد پرادعایی مانند «محمد نوری‌زاد» بدون هیچگونه بررسی، این شعر را در کانال تلگرام خود نشر داده است.
در واقع با جست‌وجوی کلید واژه‌های مذکور شعر در سایت‌ها و نرم افزارهای شاهنامه می‌توان متوجه شد که این شعر اصلاً در شاهنامه وجود ندارد!
همچنین علی‌رغم تلاش شاعر در تقلید از سبک فردوسی، ایرادات شعر در ادبیات، وزن و … و عدم تعلق این شعر به فردوسی بزرگ را هویدا می‌کند. اغراض ملی‌گرایانه و سیاسی شاعر در شعر کاملاً نمود دارد و به نوبه خود دلیلی بر ابطال انتساب شعر به فردوسی است.
اما نوری‌زاد که پیشتر ادعا کرده بود طبع شعری دارد و با شعر و شاعری آشنا است، به هیچ یک از نکات فوق پی نبرده بود و گویا این ادعایش هم دروغ است و فرق شعر کلاسیک با جدید را نمی‌داند، اما تا دلتان بخواهد ادعا دارد.
نوری‌زاد که در دهه ۶۰ شمسی عضو تیم روایت فتح شهید مرتضی آوینی بود و پس از آن در رسانه‌های انقلابی مانند کیهان قلم می‌زد و علیه استکبار جهانی و جریان منحرف از انقلاب قلم می‌زد، پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ و در جریان فتنه ۸۸ انحراف فکری خود را هویدا نمود. به نظر می‌رسد وی در روزهای اخیر بخصوص پس از بستری شدنش در بیمارستان از وضعیت روحی و روانی خوبی برخوردار نیست و این عملش نیز ناشی از احوالات او است.
این اپوزیسیونِ ناکام که چند روز پیش در مراسم سالگرد یکی از کشته‌های فتنه ۸۸ حضور یافته بود، در صفحه فیسبوکش با عجزِ و ناامیدی نوشت: “زیرآسمان شلوغ تهران، شاید پنجاه نفر بودیم که سالروز کشته شدنِ امیر جوادی‌فر را به‌همدیگر یادآور شدیم … سال به سال آب می‌رویم ظاهراً.”
