وبسایت "لوبلاگ" در مطلبی به قلم "شیرین هانتر،" استاد ایرانی-آمریکایی دانشگاه جورج تاون مدعی شد: ناظران ایرانی و بین المللی از انتشار اخباری در خصوص اینکه این کشور به بمب افکن های روسیه اجازه داده است با استفاده از پایگاه هوایی همدان عازم مأموریت های جنگی در سوریه شوند، متعجب شدند. البته استفاده از یک پایگاه هوایی به معنای اعطای حقوق ایجاد پایگاه نیست.
در ادامه این گزارش آمده است: اما این یک موفقیت بزرگ برای روسیه هم محسوب می شود. حال باید پرسید چرا همکاری های نظامی ایران و روسیه افزایش یافته است.
به نوشته لوبلاگ، در چند سال گذشته، با تشدید تنش ها میان غرب و روسیه و نگرانی این کشور از بیرون رانده شدن از برخی مناطق بخصوص خاورمیانه، مسکو روی تهران به عنوان یک متحد حساب می کند. روسیه همچنین ایران را یک شریک بالقوه و ارزشمند در منطقه قفقاز قلمداد می کند.
به ادعای نگارنده این مطلب، برای ایران، نتایج ناامید کننده توافق هسته ای نقش مهمی در پذیرش خواسته های روسیه داشته است. ایران تصور می کرد با پیشبرد توافق هسته ای، راه های تجارت و سرمایه گذاری به روی این کشور باز می شود یا دست کم می تواند اموال خود را بازگرداند. ایران برای احیای اقتصاد به پول احتیاج دارد و برای این منظور تلاش می کند. البته روسیه که با مشکلات مالی و اقتصادی مواجه است هم نمی تواند منبع ایده آلی برای کمک به ایران باشد. اما همکاری دوجانبه روسیه و ایران می تواند مشکلات هر دو را تسکین دهد.
لوبلاگ در ادامه این مطلب نوشت: حتی مهم تر از نگرانی های اقتصادی ایران، نگرانی های امنیتی آن است. توافق هسته ای ایران مانع از حملات علیه این کشور نشده است؛ بلکه برعکس حملاتی در کنگره علیه این توافق انجام شده است و هر دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری 2016 آمریکا این توافق را یک تهدید بزرگ برای واشینگتن توصیف کرده اند.
عربستان سعودی و اسرائیل هم در انتظار نشسته اند تا "باراک اوباما،" رئیس جمهور آمریکا تا چند ماه آینده کاخ سفید را ترک و رئیس جمهور آینده از گزینه نظامی علیه ایران استفاده کند. پیش بینی اینکه روابط ایران و روسیه به اتحادی استراتژیک و طولانی مدت تبدیل شود، دشوار است. لوبلاگ در پایان مدعی شد: اما اینکه تهران تصمیم بگیرد روسیه را بپذیرد به رفتار غرب با ایران بستگی دارد. اگر غرب به رفتار های خوب و مناسب ایران بی توجه باشد، این کشور مجبور می شود روی روسیه حساب باز کند.
