نشریه فرانسوی «شالانژ» در یادداشتی تحلیلی نوشت: از نظر ژان سیلوستر مونگرونیه کارشناس مسایل ژئوپلیتیکی، «ائتلاف با دمشق به ایران اجازه می‌دهد ارتباط خود با حزب‌الله را تقویت کند، به این گروه سلاح بدهد و در صورت بروز درگیری با اسرائیل بتواند جبهه‌ای در مرز شمالی اسرائیل ایجاد نماید.» بمباران‌های شدید هوایی مسکو و دمشق در مناطق شرقی شهر حلب از برخی مسایل پرده برداشته است. پوتین یکی از طرف‌های مرتبط با این درگیری‌ها و در حقیقت یکی از طرف‌های درگیر است.
این نشریه می‌افزاید: رژیم شیعه اسلامی با ائتلاف با روسیه یک استراتژی بلندمدت را دنبال می‌کند. ماهیت جبهه مسکو- تهران تعهد بالای ایران در توسعه جنگ در سوریه فرضیه تغییرات ژئوپلیتیکی مرتبط با توافقنامه هسته‌ای 14 ژوئیه 2015 برجام را باطل کرد.
تهران به طور قطع بشار اسد را برای انتقال سیاسی قدرت در سوریه و حل مناقشات تحت فشار قرار نداده است.
بلکه برعکس، رهبران ایران به همراه روسیه حمایت نظامی از دولت سوریه را برنامه‌ریزی کردند.
در اینجا باید روی واقعیات جبهه مشترک ایران و روسیه تأکید کرد. این ائتلاف سیاسی- نظامی موجب غلط درآمدن تحلیل کارشناسان کشورهای مختلف شده است.
بلافاصله بعد از امضای توافقنامه در چهاردهم ژوئیه سال 2015 فرمانده نیروهای قدس (واحد خارجی سپاه پاسداران ایران) به مسکو رفت تا زمینه‌ساز شکل‌گیری ائتلافی در خاورمیانه شود. یک شبکه هماهنگی بین مسکو، تهران و دمشق ایجاد شد. این ائتلاف در منطقه توسط حزب‌الله و شبه نظامیان شیعه‌ای که از عراق و افغانستان (هزاره) آمده بودند، تقویت شد. هدف، حفظ منافع ژئوپلیتیکی است.
نشریه فرانسوی در ادامه تأکید می‌کند: از نظر ایران، سوریه متحدی ارزشمند در دنیای عرب است. ائتلاف ایران در سوریه در سال 1980 و در دوران جنگ ایران و عراق شکل گرفت و همچنان ادامه یافت. در سال 2006 دو کشور قرارداد همکاری دفاعی امضا کردند. این ائتلاف فرصت نزدیک‌تر شدن ایران به حزب‌الله و مقابله با تهدید اسرائیل را می‌دهد. روسیه نیز سوریه را تکیه‌گاه راهبردی در جوار مدیترانه می‌داند.
