وزیر امور خارجه فرانسه در حالی پاریس را به مقصد تهران ترک کرد و خود را به ایران رساند که درست در چند کیلومتری پایتخت، نظامیان کشورش با همدستی آمریکا و انگلیس، علیه ایران رزمایش نظامی به راه انداخته‌اند؛ اما گویا جذبه بازار ایران برای فرانسه جذاب‌تر از حضور در این مانور نظامی بوده است.
فرانسه را شاید بتوان یکی از مشتریان پر و پاقرص و البته کلک بازترین خریداران و سرمایه گذاران کالاهای اروپایی دانست، مشتری‌ای که همیشه دوست داشته تا در بازار جذاب ایران حضور داشته باشد؛ اما در مقابل، هر زمان که پای منافعش به خطر افتد، شرکایش را زیر پا بگذارد. کمتری ایرانی‌ای از یاد برده است که فرانسه در دوران تحریم، با ایران چه کرده است و البته خاطره خوبی از برخی برندهایش دارد. از خودروهای فرانسوی گرفته تا خون‌های آلوده‌ای که بارها و بارها، روابط ایران و فرانسه را از بعد سیاسی و اقتصادی دچار خدشه کرد.
همین دوره قبل بود که فرانسوی‌ها خودروسازان ایرانی را به شراکت فراخوانده بودند و تا پای تحریم و منافع‌شان به میان آمد، همه چیز را زیر پا گذاشتند و بازار را رها کردند؛ البته سرمایه گذاری هم نکرده بودند که دلشان بسوزد و پایشان در ایران برای ماندن، بسته شود. همه چیز فقط در فروش یک سری خودروی مونتاژی و بهترین استفاده از شرایط اقتصادی و جذابیت‌های خودروهای خارجی برای مشتریان ایرانی خلاصه شده بود و حتی بعد از رفع شدن تحریم‌ها و زمزمه دوباره آمدنشان هم که مجدد مطرح شد، اگرچه بحث غرامت از آنها بابت ترک بدون مقدمه ایران و ناتمام گذاشتن ایفای تعهداتشان به میان آمد و اعداد و ارقامی هم در رسانه‌ها مطرح شد، اما هیچ گاه هیچ کس نفهمید که این غرامت آیا بالاخره به ایران پرداخت شده یا این که قرار است پرداخت شود. همه چیز تحت لوای یک قرارداد محرمانه در بخش‌های مالی باقی ماند و اکنون هم به بهترین شکل فرانسوی‌ها می‌خواهند در ایران بمانند و باز هم خودرو بفروشند و بفروشند.
حال «ژان مارک آیرو» وزیر امور خارجه فرانسه در صدر هیاتی تجاری، درست در شرایطی که در آن طرف مرزهای ایران در خلیج فارس، مردان مسلح کشورش با شرکای استراتژیک‌شان یعنی آمریکا و انگلیس در حال برگزاری مانور نظامی علیه ایران هستند، به تهران آمده تا بلکه بتواند از این بازار جذاب و البته تشنه مصرف کالاهای خارجی، برای کشورش ارمغانی داشته باشد؛ به خصوص آن که رکود در اقتصاد دنیا چند سالی است که پاگیر شده و به نظر هم نمی‌رسد در بازارهای قدیمی تولیدکنندگانش، خبری از تحول جدیدی به منظور بازگشایی بازارها در راه باشد. همه چیز در کشورهای اروپایی اشباع شده است و تولید هم چندان با شرایط کار و اقتصاد به صرفه نیست، پس چه بازاری در منطقه خاورمیانه بهتر از ایران که فرانسوی‌ها بتوانند در آن به بهترین شکل کالاهای خود را بفروشند و البته پایگاهی هم برای صادرات داشته باشند.
پس این فرانسوی‌های مکار، بدون این که غرامتی بدهند و دلشان شور تنبیه و مجازات ترک کردن ایران در دوران تحریم‌ها را بزند، به ایران برگشته‌اند تا بتوانند باز هم سهم خود را از بازار ایران به دست آورند و منفعت‌شان را ببرند.
حال آن گونه که آمارهای خود فرانسوی‌ها می‌گوید، از زمانی که در دی ماه سال گذشته سند برجام به امضای نهایی گروه 1+ 5 و ایران رسیده، همکاری‌های اقتصادی ایران و فرانسه چند برابر شده است. حتی سفری هم که روحانی به فرانسه انجام داده بود که البته بعد از برجام اولین سفر وی به کشورهای اروپایی در دوره جدید اقتصاد ایران بود، با تفاهم نامه‌هایی به ارزش 30 میلیارد یورو همراه بود ضمن این که در 10 ماهه نخست سال 016 2میلادی صادرات ایران به فرانسه 1638 درصد افزایش یافته و در مقابل واردات ایران از این کشور نیز با رشد 17 درصدی مواجه شده است که البته این صادرات ارز آوری بالایی برای ایران نداشته و عمدتا شامل کالاهایی با ارزش افزوده ای پایین یا مواد خام بدون ارزش افزوده بوده است.
به گواه همین آمارها، حجم مبادلات اقتصادی ایران و فرانسه که از 3/ 4 میلیارد یورو در سال 2004 به کمتر از 500 میلیون یورو در سال 2013 کاهش یافته بود، قرار است تا سقف 5 میلیارد یورو افزایش یابد.
به هرحال باید دید که تحفه و سوغات سفر ژان مارک آیرو به پاریس چه خواهد بود و آیا این روابط، دو طرفه و در یک بازی برد-برد رقم خواهد خورد یا این که ایرانیان باز هم، مغبون سیاست‌های حیله گرانه تجاری و اقتصادی فرانسه خواهند شد؟
