سیاستمداران خوب آنهایی هستند که با رصد شرایط در زمان مقتضی دست به اقدام بزنند و در زمان دیگر دست از اقدام بردارند. به بیان دیگر سیاستمدار خوب کسی است که بداند چه زمانی از روی صندلی برخیزد. حال این شرایط برای اسحاق جهانگیری متصور است. معاون اول رئیس‌جمهور در شرایطی قرار دارد که می‌تواند با اقدامی سنجیده و به موقع آینده خود و جریان اصلاحات را رقم زند. بسیاری نیز بر این عقیده هستند که او نباید در سیلاب مشکلات دولت غرق شود و باید به آینده سیاسی خود پس از روحانی فکر کند. باید دید آقای معاون اول در آینده چه تصمیمی خواهد گرفت.
شاید خوشبین‌ترین افراد در جریان اصلاحات نیز فکر نمی‌کردند مرد شماره یک روحانی در دولت یازدهم در دولت دوازدهم از متن به حاشیه برود.
با نگاهی به عملکرد دولت در چند ماه گذشته به خوبی می‌توان دید که نقش اسحاق جهانگیری در دولت کمرنگ شده است. البته برخی این مساله را ناشی از دیدگاه‌های متفاوت معاون اول و رئیس دفتر رئیس‌جمهور در حوزه چینش تیم اقتصادی دولت می‌دانند. تیم اقتصادی که در دولت گذشته افرادی چون طیب‌نیا، نوبخت، سیف، نعمت‌زاده و زنگنه را در خود می‌دید، اکنون کرباسیان را به جای طیب‌نیا و شریعتمداری را به جای نعمت‌زاده می‌بیند و به نهاوندیان به عنوان چهره‌ای جدید در قامت معاون اقتصادی دولت می‌نگرد. از این رو شاید در نقشه کلی دولت اتفاقی رخ نداده باشد، اما این روند نشان دهنده کمرنگ‌تر شدن و محدودیت عملکردی اسحاق جهانگیری به عنوان فرمانده اقتصاد مقاومتی است. گرچه اگر نیک بنگریم موضوع فراتر از اختلافات اقتصادی است و باید در ساحت دیگری به دنبال کمرنگ شدن حضور جهانگیری بگردیم.
اصلاح‌طلبانی که مقداری آینده‌نگری می‌کنند به آینده جهانگیری پس از روحانی می‌اندیشند و در سر سودای 1400 را می‌پرورانند. در این میان حتی برخی معتقدند که جهانگیری باید از دولت خارج شود، طوری که صادق زیباکلام می‌گوید: «به نظرم جهانگیری باید کنار بکشد و خود را برای انتخابات 1400 آماده کند.» این واقعیت ماجراست که اگر جهانگیری تا پایان در دولت بماند بد و خوب دولت در همه عرصه‌ها به پای او نیز نوشته خواهد شد. از این رو با وجود برخی مشکلات مثل باقی بودن رکود، بیکاری، مشکلات موسسات مالی و اعتباری، صندوق‌های بازنشستگی و چالش وعده‌های بی‌سرانجام، جهانگیری باید به فکر آینده سیاسی خود و اصلاح‌طلبان باشد و راه مطلوبی برگزیند.
