روزنامه کیهان در سرمقاله خود با عنوانکاش امیرالمؤمنین(ع) هم ۹ دی داشت نوشت:
کاش مولی علی بن ابی طالب(علیه السلام) هم یک روز ۹ دی داشت و کاش امام مجتبی(ع) و… و کاش در مشروطه یک ۹ دی به وجود آمده بود یا حداقل یک ۳۰ تیر داشت و…

نهم دی ماه روزی بود که مردم احساس کردند، با شرارت عناصر خارجی و داخلی جز آنان و حضورشان هیچ نیروی دیگری نمی تواند انقلاب و نظام را حفظ کند و هیچ کاری جز حضور گرم و متراکم نمی تواند نشان دهد که دین و رهبری در این کشور غریب نیست و انصافا ۹ دی توانست هم استحکام دین و هم اقتدار رهبری را به دنیا نشان دهد.

اگر به تحلیل و تفسیر محافل خارجی نگاهی بیاندازیم درمی یابیم که میان آنچه پیش از ۹ دی گفته می شد و آنچه پس از این روز مطرح می گردید، فاصله ای بزرگ وجود دارد. بعد از ۹ دی روند توطئه خارجی کند نشد اما امید دشمن به کار در جغرافیای ایران و امید به کارآیی عوامل فتنه از بین رفت و حرکت به سمت اقدامات خارجی نظیر تحریم و قطعنامه و دسته بندی های بین المللی پیش رفت و اولین محصول آن قطعنامه ۱۹۲۹ بود و صد البته خود آنان اعتراف کرده اند که جمهوری اسلامی با فشار خارجی از بین نمی رود.

در واقع ۹ دی مهمترین نقص مردم سالاری را برطرف کرد. اگر در ایران ۹ دی نبود توطئه علیه مردم به ثمر می نشست همانگونه که در کشورهای دیگر توطئه به نتیجه رسیده است.