هشت روز بعد از گله‌مندی‌های رئیس‌جمهور از سکوت برخی از اعضای کابینه، حسن روحانی حالا گفته وزرا و اعضای کابینه‌اش را به دو دسته امیدوار و ناامید تقسیم کرده است. این یعنی برخی اعضای کابینه در همین ماه‌های آغازین دولت دوم روحانی همسویی گفتمانی با او و دولتش ندارند. چه آنکه «امید» یکی از محوری‌ترین سویه‌های گفتمانی دولت «تدبیر و امید» است.
روحانی اگرچه از وزیری نام نیاورده است اما در سخنانش اشارات مهمی داشته که تا حد زیادی می‌شود به نام برخی از آنها پی برد. مثلا وقتی رئیس‌جمهور می‌گوید برخی بودجه را کم می‌دانند، شاید اشاره او به محمدباقر نوبخت، رئیس سازمان برنامه و بودجه باشد یا آنجا که می‌گوید برخی وضعیت فروش و انتقال درآمدهای نفتی را خوب نمی‌دانند، به احتمال زیاد اشاره او به بیژن زنگنه، وزیر نفت است. به علاوه روحانی می‌گوید برخی وقتی پای خشکسالی به میان می‌آید، از واردات محصولات صحبت می‌کنند که باز هم به احتمال زیاد منظور او کرباسیان وزیر اقتصاد است. او البته از امیدواران کابینه هم سخن گفته است و احتمالا منظور او از وزیری است که می‌گوید: اگر باران کم است باید الگوی کشت را تغییر دهیم یا به کشاورزان توصیه کنیم محصولات آب‌بر کشت نکنند که محمود حجتی وزیر کشاورزی است. حتی با مرور دوباره سخنان هفته قبل رئیس‌جمهور، می‌شود این لیست را کامل‌تر هم کرد. او هفته پیش که در جمع مدیران ارشد دولتی از سکوت و غیرپاسخگو بودن وزرا گله‌مند شده بود، اشاره کرد که دولت در جایگاهی نیست که توضیح واضحات بدهد و صرفا مشکلات موجود را بیان کند: «مردم بهتر از ما می‌دانند که در کشور کم آبی وجود دارد. دولت هم در جایگاهی نیست که به مردم بگوید خشکسالی داریم. نصیحت کار دولت نیست. علما و ائمه‌جمعه بلدند نصیحت کنند. مدیر اجرایی باید برنامه داشته باشد.» و بعد از وزرای نیرو، کشاورزی، صنعت و رئیس سازمان محیط زیست نام برد که باید برنامه بدهند. او با لحنی کنایه‌آمیز به این وزرا گفته بود: «به من گزارش داده‌اند که کشور در کم‌آبی است، مگر من نمی‌دانم؟ چرا توضیح واضحات می‌دهید؟ باید برنامه ارائه کنید. توقع مردم از ما نصیحت و موعظه نیست.»
گذشته از اینها روحانی همان هفته گذشته تلویحا از اینکه برای مقابله با فساد برنامه‌ای وجود ندارد هم گله‌مند شده بود و راه‌اندازی دولت الکترونیک را به عنوان راهی برای مقابله با فساد دانسته بود. راه‌اندازی دولت الکترونیک در حیطه مسئولیت وزیر ارتباطات است و این جملات روحانی یعنی آذری‌جهرمی هم آنطور که باید انتظارات او را برآورده نکرده است.
روزنامه سازندگی در یک جدول، «ظریف، کرباسیان (وزیر اقتصاد)، سیف (رئیس بانک مرکزی)، نهاوندیان (معاون اقتصادی رئیس‌جمهور)، نوبخت(رئیس سازمان برنامه و بودجه، آخوندی (وزیر راه و شهرسازی)، رحمانی فضلی وزیر کشور، سورنا ستاری معاون علمی و فناوری رئیس‌جمهور و صالحی وزیر ارشاد را در تیم ناامید‌های دولت دسته‌بندی کرده و در فهرست امیدواران، اسامی«جهانگیری، زنگنه، حجتی، آذری‌جهرمی، سلطانی (وزیر ورزش)، مولاوردی (دستیار امور حقوق شهروندی)، حاتمی (وزیر دفاع)، ربیعی (کار) و قاضی‌زاده(بهداشت) را ذکر کرده است.
اما خبرگزاری تسنیم در گزارشی در همین زمینه نوشت: قاضی‌زاده هاشمی؛ از همان ابتدای دولت یازدهم به عنوان وزیربهداشت مشغول کار شده و حالا چند جلسه‌ای است که در برخی از جلسات دولت غیبت دارد؛ خبرنگاران و روزنامه‌نگارانی که روزهای چهارشنبه به حیاط پاستور برای مصاحبه با وزرا می‌روند شاید بهتر از دیگران خمودگی و خستگی را بین برخی چهره‌ها تشخیص می‌دهند، مطمئنا وزیر بهداشت یکی از این چهره‌هاست، او در آخرین روزهای دولت یازدهم نیز به صراحت می‌گفت که در دولت آینده نخواهد بود و نمی‌تواند به وزارت خود ادامه دهد! او بارها گفته بود طبابت را بیشتر دوست دارد.
بیژن نامدار زنگنه؛ با 30 سال سابقه وزارت به شیخ‌الوزرای دولت معروف است. 5 سال وزیر جهاد سازندگی و یک سال نیز وزیر نیرو بود. در دولت مرحوم هاشمی‌رفسنجانی به مدت 8 سال به عنوان وزیر نیرو فعالیت کرد و در دولت‌های هفتم و هشتم نیز 8 سال عهده‌دار وزارت نفت بود. مدیریت او با انتقادهای زیادی همراه بوده است. او نیز از جمله وزرایی است که در 3 ماه اخیر کمتر بین خبرنگاران حاضر شده است.
عباس آخوندی؛ او همواره چهره‌ای عبوس در برابر دوربین‌ها دارد، شاید حضور او در جمع خبرنگاران در دولت جدید به تعداد انگشتان یک دست هم نرسد. بسیاری به وزارت تحت امر آخوندی به دلیل ناکارآمدی در موضوع مسکن مهر و مشکلات و حاشیه‌های پیش آمده نمره بسیار پایین می‌دهند.
عیسی کلانتری؛ شاید کمتر کسی فکر می‌کرد که رئیس‌جمهور برای محیط زیست از عیسی کلانتری به دلیل مسئولیتی که وی در کارگروه دریاچه ارومیه داشته استفاده کند، طوری که معصومه ابتکار نیز این تصمیم رئیس‌جمهور را شوک‌آور توصیف کرده بود. در دولت یازدهم کلانتری دبیر کارگروه نجات دریاچه ارومیه شد، اما بعدها گفت که با دست خالی نمی‌توان کاری کرد و چون بودجه احیا به موقع داده نشده، دریاچه هم طبق برنامه در سال 1402 احیا نخواهد شد. همزمان با ورود او به سازمان محیط‌زیست موضوع حق‌آبه خوزستان نیز مطرح شد و حتی منجر به درگیری او با نمایندگان این استان شد.
علی ربیعی را نیز با توجه به اختلاف‌هایی که با قاضی‌زاده هاشمی وزیر بهداشت درخصوص طرح تحول سلامت و بیمه تامین اجتماعی پیدا کرده می‌توان به فهرست وزرای ناامید دولت اضافه کرد و طولانی شدن مشکلات این دو وزارتخانه حرف و حدیث‌های زیادی را نسبت به رفتن یکی از این دو چهره از دولت به وجود آورده است.
