پالرمو در ایستگاه آخر؛ شورای نگهبان "لایحه جنجالی" را تایید می‌کند؟

نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی روز یکشنبه (20‌خرداد) پارلمان با اکثریت آراء، لایحه الحاق ایران به کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با جرائم سازمان‌یافته فراملی (پالرمو) را برای دومین بار تصویب کردند.

بر همین اساس عباسعلی کدخدایی سخنگوی شورای نگهبانضمن تأیید این خبر گفته است که لایحه الحاق ایران به کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با جرائم سازمان‌یافته فراملی (پالرمو) فردا (چهارشنبه، 30 خرداد) در نشست شورای نگهبان بررسی می‌شود.

 

**چرا لایحه پالرمو دو بار در مجلس بررسی و تصویب شد؟

لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مبارزه با جرائم سازمان‌یافته فراملی، موسوم به پالرمو در تاریخ چهارم بهمن سال گذشته در مجلس شورای اسلامی تصویب شد که متعاقب آن، مصوبه مجلس درباره این لایحه در تاریخ 26 اسفند سال 96، در نشست فقها و حقوقدانان شورای نگهبان مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت و نهایتاً شورای نگهبان با بیان ایراداتی، نظرات خود درباره این لایحه را به مجلس اعلام کرد؛ بر همین اساس شورای نگهبان به دلیل برخی ایرادات شکلی و محتوایی و نیز ترجمه غلط، آن را به مجلس شورای اسلامی ارجاع داد که به همین علت، مجددا در مجلس بررسی و تصویب شد.

طبق قانون آیین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی تمامی مصوبات قوه‌مقننه می‌بایست پس از تأیید و تصویب توسط نمایندگان، از حیث تطبیق با موازین شرعی و قانون اساسی به شورای نگهبان ارسال شود، براساس همین رویه قانونی، لایحه الحاق ایران به کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با جرائم سازمان‌یافته فراملی (پالرمو) نیز که هفته گذشته به تصویب مجلس رسیده، به شورای نگهبان ارسال شد تا 12 عضو این شورا، شامل 6 فقیه و 6 حقوقدان، ابعاد پیوستن ایران به کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با جرائم سازمان‌یافته فراملی (پالرمو) را بررسی و درباره آن اعلام نظر کنند.

**کنوانسیون «پالرمو» چیست و چرا نباید ایران به آن ملحق شود؟

کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با جرائم سازمان‌یافته فراملی، در تاریخ 21 دسامبر سال 2001 در شهر پالرمو در ایتالیا به تصویب رسید و در تاریخ 29 سپتامبر سال 2003، برای کشورهای عضو سازمان ملل متحد لازم‌الاجرا شد و تاکنون 180 کشور آن را پذیرفته‌اند. این کنوانسیون همان‌طور که از نامش پیداست، گامی در جهت مبارزه با جرائم سازمان‌یافته فراملی و تشخیص کشورهای عضو برای مصادیق آن برای جدی بودن مشکلات ناشی از جرائم فراملی است، همچنین این کنوانسیون نشان‌ می‌دهد که نیاز به تقویت همکاری‌های بین‌المللی به منظور مقابله با این مشکلات در بین کشورهای عضو وجود دارد.

 

**پیوستن ایران به «پالرمو» چه تبعاتی دارد؟

پیوستن کشورها به کنوانسیون «پالرمو» در موارد متعددی الزامات و تعهدات به جرم‌انگاری را برای دولت‌ها ایجاد می‌کند؛ به‌موجب این کنوانسیون، دولت‌های عضو متعهد می‌شوند ‌که مشارکت در گروه مجرمانه سازمان‌یافته، تطهیر عواید حاصل از جرم، پولشویی و فساد را جرم‌انگاری کنند، بر این اساس، پیوستن جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون «پالرمو» این کشور را ملز می‌کند تا قوانین و فرآیندهای کیفری‌اش را همسو با انتظارات کنوانسیون، ترمیم و بازنگری کند و یا حتی در مواردی که رفتاری طبق قوانین ایران مجرمانه است، باید طبق ضوابط کنوانسیون «پالرمو» آن را جرم‌انگاری کند، به تعبیری الزاماتی در مفاد این کنوانسیون وجود دارد که ایران باید براساس آن، در قوانین و مقررات کیفری‌اش بازنگری کند که همین امر ابزاری برای کشورهای سلطه‌گر جهت فشار و سلطه بیشتر بر امور داخلی ایران محسوب می‌شود.

پیوستن ایران به کنوانسیون «پالرمو» با انتقادات جدی برخی نمایندگان مجلس و کارشناسان رو‌به‌رو شده و اغلب آنها معتقدند که با پیوستن ایران به این کنوانسیون زمینه‌های نفوذ به کشور ما بیشتر فراهم می‌شود.  

در نهایت باید منتظر بمانیم و ببینیم که آیا شورای نگهبان لایحه الحاق ایران به کنوانسیون پالرمو را تصویب می‌کند یا دوباره رد خواهد شد؟