ايسنا: خلاصهاي از متن نامه امام موسي صدر را در ذيل ميخوانيد:
«این امر(وحدت مسلمانان شیعه و سنی) از آن رو ضرورى است که مسلمانان باید در حرکت به سوى آینده و ترسیم سرنوشت تاریخى و اداى مسئولیت هایشان مسیر خود را بشناسند و به خویشتن اعتماد کنند. اتحاد کلمه و وحدت نیروها و افزایش توانها تنها براى این نیست که این موارد بزرگترین هدفهاى دینىاند، یا آنکه وصیت پیامبر عظیم الشأن(ص) ماست، بلکه این مسائل با تمامیت زندگى ما و کرامت ما و وجود نسلهاى ما مرتبط است و خود مسئلهاى حیاتى به شمار مىآید.
این اتحاد کلمه نباید تنها به صورت یک شعار یا جمله زیبا جلوه گر شود، بلکه باید در تار و پود اندیشه و احساس ما، در فکر و تپشهاى قلب ما و در راه و روش ما خودنمایى کند. این وحدت رکن اساسى براى آینده است. این اتحاد جز با بذل عنایت فکرى و در پى آن با تلاش وجدانى خاص و سعى و کوشش براى تحکیم آن به دست نمىآید. اگر چنین شود وحدت حقیقى بنیان گذاشته و استوار مىشود و نمونه و الگویى پدید مىآید که مىتوان بدان اقتدا کرد.
وحدت کلمه و اندیشه و احساس مسلمانان و به عبارتى دقیقتر، گسترش وحدت مسلمانان بر ستونهاى فکرى و عاطفى محکمى قرار دارد که از طریق " وحدت فقهى " تحقق مىیابد.
*وحدت فقهى
مبانى و بنیانهاى اسلام، در اساس، یکى است و امت واحده نیز در عقیده، کتاب، مبدأ و معاد با هم مشترکند. بنابراین، چنین اشتراک گستردهاى اقتضا مىکند که این امت در جزئیات نیز وحدت داشته باشند. وحدت در جزئیات مختلف یا نزدیک کردن آنها به هم، خواستهاى است که آرزوى بزرگ تحقق آن بر ضمیر دانشمندان گذشته مان - قدس الله اسرارهم - نیز پوشیده نبوده است.
ما مىبینیم شیخ ابوجعفر محمدبنحسن طوسى، هزار سال پیش، کتابى به نام «الخلاف در فقه تطبیقى» تألیف مىکند و نیز علامه حلّى، حسن بن یوسف بن مطهر، به پیروى از شیخ، همین مسیر را با تألیف «التذکرة» ادامه مى دهد. در واقع، فقه تطبیقى همان هسته صالح براى رویانیدن وحدت فقهى و تکمیل وحدت شریعت است. در دوره ما، از حدود سى سال پیش، گروهى از نخبگان دانشمند و مجاهدان بزرگ از سلک علماى اسلام دست به تأسیس «دار التقریب بین المذاهب الاسلامیه» در شهر قاهره زدند که از جمله آنان علماى گرانسنگى همچون استاد بزرگ مرحوم شیخ عبدالحمید سلیم و استاد مرحوم شیخ محمود شلتوت و مرحوم شیخ
محمد محمد المدنى رئیس دانشکده شریعت الازهر را مى توان نام برد و نیز از دیگر دانشمندان بزرگ در لبنان و ایران و عراق باید از آیتاللَّه سید عبدالحسین شرف الدین و مرجع بزرگ شیعیان جهان مرحوم آیتاللَّه العظمى سیدحسین بروجردى و استاد علامه شیخ محمدتقى قمى، مسئول «دائم دارالتقریب» را نام برد.
این مؤسسه، افزون بر خدمات گستردهاش، منشورى صادر کرد که در آن خط مشىهاى اولیه خود را ترسیم نمود. در این خصوص، مرحوم پدرم امام سیدصدرالدین صدر، کتاب خود موسوم به «لواء محمد(ص)» را تألیف و منتشر کرد. این کتاب در واقع تلاشى بود براى جمع آورى تمام روایاتى که مسلمانان فرقه هاى گوناگون از پیامبرص در زمینه هاى عقیدتى و دینى نقل کرده بودند، تا پس از قرآن کریم مرجع مسلمانان واقع شود. به عبارتى دقیقتر، این کتاب تلاشى بود براى وحدت سنّت مطهر نبوى. در این مدت هم برخى از بزرگان پژوهشها و کتابهایى درباره فقه و مذاهب اسلامى انتشار دادهاند.
سپس دوره تألیف دایرة المعارفهاى فقهى فرارسید؛ دانشگاه دمشق موسوعة عبدالناصر للفقه الاسلامى را تألیف کرد. هماکنون نیز در دانشگاه کویت تلاشهاى گستردهاى براى تکمیل الموسوعة الفقهیة انجام مى گیرد.
استاد بزرگ جناب آقاى سید محمدتقى حکیم رئیس دانشکده فقه نجف اشرف نیز کتاب ارزشمندى درباره مبادى عمومى «فقه تطبیقى» تألیف کرده است. ثمرات این تلاشهاى سازنده را، که در فتاواى فقهاى مسلمان مىتوان دید، مؤید آن است که ما با عنایت خداوند به مرحله و نقطه نزدیکى از اتحاد فقهى رسیدهایم».
منبع:
کتاب "ناي و ني " از مجموعه " در قلمرو انديشه امام موسي صدر " ، صفحه ۳۵۵ تا ۳۶۰ ، ترجمه شادروان علي حجتي کرماني
شناسه خبر:
۸۱۴۷۷
پیشنهاد امام موسی برای وحدت مسلمانان
پس از انتخاب امام موسی صدر به ریاست مجلس اعلاى شیعیان، ایشان در نامهای به مفتی اهل سنت جمهوری لبنان راههای وحدت عملی مسلمانان شیعه و سنی را شرح می دهد.
۰