حمید بعیدی نژاد، سفیر ایران در لندن در صفحه تلگرام خود از پشت پرده تماس بن سلمان با پمپئو برای مخالفت با تصویب قطعنامه شورای امنیت در مورد یمن خبر داد.
تحولات پیرامون تصویب قطعنامه اخیر شورای امنیت در خصوص یمن از برخی جنبه‌ها بسیار مهم بوده اند، به طوری که جزئیات وقایع آن توسط رسانه‌های بین المللی نیز پیگیری و منتشر شده‌اند.
تحولات بخوبی نشان می‌دهند که عربستان و امارات برای باز بودن دست خود در تحولات و مذاکرات آینده در خصوص یمن اصولا با تصویب قطعنامه جدید موافق نبودند. اما سازمان ملل متحد و دیگر اعضای شورای امنیت اعتقاد داشتند که با توجه به شکنندگی اوضاع در یمن نیاز است که نتیجه‌ی مذاکرات و تفاهمات بدست آمده در سوئد ثبت و ضبط شوند تا طرف‌های مذاکرات خود را متعهد به اجرا و تداوم آن در مذاکرات آینده بدانند.
آخرین پیش نویس تهیه شده توسط انگلیس تا ظهر روز قبل از تصویب قطعنامه بطور خصوصی مورد موافقت اعضای شورا قرار گرفته بود، هر چند عربستان از رهیافت قطعنامه بویژه وجود بندی در خصوص تحقیق نسبت به یافتن عوامل ایجاد قحطی و بحران انسانی در یمن به عنوان جنایت علیه بشریت بسیار نگران بود، ولی نتوانسته بود بند را حذف نماید. این پیش نویس بدین ترتیب در روز قبل از رأی گیری با وجود بند مربوط به تحقیق بحران انسانی و بدون اشاره‌ای به ایران با رنگ آبی منتشر شده بود که در شورای امنیت به معنای نهایی شدن پیش نویس جهت رأی‌گیری است.
اما صبح روز بعد به دنبال تماس بن سلمان با پمپئو وزیر خارجه آمریکا، به نیکی هیلی دستور داده می‌شود که با این نسخه‌ی مورد توافق مخالفت کند و در صورت عدم انجام برخی تغییرات خاص، تهدید به وتوی آن را کند. حداقل در این دهه‌های اخیر کمتر موردی ثبت شده است که آمریکا بخواهد قطعنامه ارائه شده از سوی انگلیس را وتو کند. حتی نیکی هیلی نیز که آخرین روز‌های خدمت خود را در سازمان ملل می‌گذراند به بهانه بیماری از این اقدام استنکاف می‌ورزد، بطوریکه ماموریت به یکی از اعضای نمایندگی آمریکا داده می‌شود و بدین ترتیب به اجبار متن قطعنامه با تغییراتی ساده‌تر می‌شود و بند مزبور از آن حذف می‌شود.
محور پیش نویس جدیدی که به رأی گذاشته می‌شود ثبت و ضبط دستاورد‌های مذاکرات استکهلم و درخواست از دبیرکل سازمان ملل برای تشکیل گروه نظارت بر اجرای آتش بس در بندر الحدیده است که به اتفاق آراء به تصویب می‌رسد.
اما در مجموع آرایش جبهه‌ی سیاسی اعضای شورای امنیت نشانگر تغییر جناح بندی‌ها در سطح جهانی و این واقعیت است که سیاست‌های افراطی در منطقه حتی در میان متحدین خود نیز در انزوا قرار گرفته‌اند.
