شما یک جوان گیلانی هستید، چه شد از گیلان به تهران آمدید؟
متولد روز مبعث سال ۱۳۵۵ هستم و فرزند گیلان. تحصیلات دوران مدرسه را در ماسال گذراندم و پس از آن برای تحصیل در دانشگاه راهی تهران شدم.
فضای کار و دانشجویی را چگونه دنبال کردید؟
انقلاب اسلامی ایران در وجود خود ظرفیت هایی دارد که می تواند جوانان را در دل خود پرورش داده و آنها را برای عرصه های مختلف خدمت آماده نماید. یکی از این ظرفیت‌های بی‌بدیل کشور، نهادهای انقلابی و مردمی سپاه و بسیج هستند. جوانان می توانند در بستر این نهادها هم مشق خدمت کنند و هم در عرصه های علم و دین و سیاست فعالیت داشته و تجربه اندوزی نمایند. من هم در دو مقطع حساس کشور در بسیاری از میدان‌ها به ویژه در فضای دانشجویی فعالیت داشته ام که برایم بسیار درس آموز و سرشار از تجربه بود. فضای دانشجویی کشور برای من حلقه اتصال با بسیاری از جوانان مؤمن و معتقدی بود که مسائل کلان و مهم داخلی و خارجی را دنبال می کردند و نه تنها نسبت به این مسائل بی تفاوت نبودند بلکه وارد میدان هم می شدند، چه در سطح مطالبه گری و چه در سطح عمل و پیگیری.
لذا جدا از حلقه اتصال با جوانان انقلابی فرصت دیدار و جلسات با مسئولین و مقامات کشوری نیز در ظرف فعالیت های دانشجویی بسیار بیشتر فراهم بود. در آن مقطع تلاش داشتیم زبان گویای مردم باشیم، مشکلات را منتقل کنیم، در رسیدن به راه حل ها مشورت و همفکری بدهیم و در مواردی مطالبه گری نماییم و در جاهایی که تبعیضی می دیدیم فریاد می زدیم. در همه این فرآیندها کاملا فهم کردیم که می توان کشور را با کار و تلاش ساخت و اگر اراده قوی و باور توانستن در مسئولین باشد، بسیاری از مشکلات قابل حل است.
یعنی این باور در دوران دانشجویی در شما بوده؟
شاید یکی از موارد مهمی که مرا تا سطح کار در حوزه ریاست جمهوری رساند همین باور بود؛ اینکه هیچ بن بستی وجود ندارد و کشور را می شود با باور «ما می توانیم» بسازیم.
اما صحنه کار در ریاست جمهوری بسیار حساس تر و با پیچیدگی های بسیار بالایی بود. در آن سطح امکان خطا و اشتباه وجود نداشت و باید به گونه ای عمل می شد که کار در عالی ترین شکل ممکن انجام شود.
شما در سفرهای خارجی همراه رئیس جمهور وقت حضور داشتید، کشورهای دیگر را دیدید، اگر بخواهیم مقایسه ای از نظر ظرفیت ایران و آن کشورها برای جوانان داشته باشید چه نکته ای دارید؟
حضور مستمر در کنار عالیترین مقام اجرایی کشور، چه در داخل و چه در برنامه های خارجی و بین المللی رئیس جمهور، آنقدر پرمسئولیت بود که همواره می بایست تمام ملاحظات را برای بهتر انجام شدن کار رعایت می کردیم و هر روز به تجربیات‌مان اضافه می کرد. به دلیل این همراهی و شرکت در اجلاس های مختلف بین المللی، بسیاری از کشورهای بزرگ دنیا را دیده ام و اعتقاد دارم که ایران ظرفیت هایی جهانی در ابعاد مختلف دارد و هیچ قدرتی نمی تواند آن را از معادلات مهم دنیا حذف نماید و به همین دلیل باید بر ایرانی بودن خود افتخار کنیم.
نظرتان راجع به انتقال مدیریت کشور به جوانان در گام دوم انقلاب چیست؟
انقلاب اسلامی ایران بر مبنای حضور پرشور جوانان معتقد شکل گرفت و به پیروزی رسید. پس از آن نیز جنگ را جوانان اداره کردند و یکی از افتخاراتی که همواره مسئولان زمان جنگ مطرح می‌کنند، انتخاب جوانان به عنوان فرماندهان و بازوهای اصلی اداره میدان جنگ است. متأسفانه پس از جنگ و بنا بر برخی از اقتضائات زمانی، کم کم روحیه به کارگیری جوانان در عرصه‌های مدیریتی کشور، تبدیل به روحیه استفاده از افراد پیشکسوت و به اصطلاح با تجربه شد.
چرا شما بر استفاده از ظرفیت جوانان تاکید دارید؟
عموم جوانان نسل سوم و چهارم انقلاب، بچه‌های تحصیل کرده‌ای هستند که علاوه بر تخصص و تعهد در مسئولیت خویش، آرمان گرا و انقلابی هستند. الآن هم که نگاه می‌کنیم، بیشتر، همین جوانان پیگیر مسائلی چون عدالتخواهی، مبارزه با فساد و پویایی فضای اقتصادی و مطالبات بر حق مردمی هستند. خیلی از این جوانان در دام اشرافیت و سبک زندگی‌های اشرافی نیفتاده‌اند و منافعشان به اشخاص یا نهادهای مختلف گره نخورده است؛ از همین روی آرمان گرایانه از کشور و مسئولان مطالبه می‌کنند. علاوه بر این، توان بالای فکری، ذهنی و جسمی که یک نیروی انسانی در دوره جوانی دارد با دوران سالخوردگی اصلاً قابل قیاس نیست؛ اما نمی‌دانم چرا در کشور، نمی‌خواهیم این مسأله بدیهی را در عمل بپذیریم. این موضوع در پیامی که رهبر معظم انقلاب به مناسبت چهل سالگی انقلاب خطاب به جوانان منتشر کردند نیز مشهود است. لذا به نظر می رسد در این برهه تاریخی نیازمند این هستیم که سکان اداره کشور، به دست جوانان متعهد و متخصصی سپرده شود که در عرصه‌های گوناگون، بتوانند در کنار استفاده از مشورت و تجربه پیشکسوتان، موتور حرکت به سمت عدالت و پیشرفت این کشور را سرعت بیشتری ببخشند.
برخی موضوع جوانگرایی را با آقازادگی خلط کرده اند، شما این را قبول دارید؟
البته در جوان گرایی نیز نباید به گونه‌ای عمل شود که فرصت برای جوانان توانمند فراهم نباشد و این فضا توسط عده ای از آقازاده‌های نسبی و سببی تسخیر شود.
رشد آسانسوری عده‌ای از جوانان متصل به جایگاه‌های قدرت می تواند دلزدگی را در جوانان تحصیل کرده متعهد که از توان اجرایی بالایی نیز برخوردارند، به وجود بیاورد. لذا باید مراقب بود در این فصل جدید، که فرصت وارد میدان عمل شدن برای جوانان توسط رهبر معظم انقلاب به درستی و هوشمندی بسیار بالایی طرح ریزی شده است با ریل گذاری خانوادگی، از جاده شایسته سالاری منحرف نشود.
از پیام رهبری گفتید، به نظر شما جوانان چگونه می‌توانند به ارتقای عزت ملی و روابط خارجی و مرزبندی با دشمن که از نکات مهم رهبری در این پیام بود، کمک کنند؟
صحنه بین المللی امروز به گونه ای در جهان شکل گرفته است که شاهد ظهور و بروز بسیاری از جریان های استقلال طلب در مقابل نظام سلطه هستیم. در کنار این تحرکات ضد استبدادی، نهضتی به نام بیداری اسلامی با محور مقاومت در برابر سلطه آمریکا و جیره خوارانش شکل گرفته است که اتفاقاً این مواجهه عامل دوستی ملت ها و دولت ها شده و جبه‌های متحد بوجود آورده است. اکنون این جبهه نیاز به تقویت و گسترش در سطوح مختلف دارد. تقویت جبهه مقاومت برای رسیدن به عزت و استقلال از موارد بسیار مهمی است که جوانان می توانند در آن نقشی مهم و اثرگذار داشته باشند.
جوانان می توانند با استفاده از حافظه تاریخی ملتها در تبیین چهره واقعی دشمنان برای مردم و حتی دولتها پیشگام باشند تا هیچگاه جنایتکاران و چپاولگران نتوانند با خدعه و نیرنگ به منافع ملی و بین المللی ما و جبهه مقاومت ضربه وارد نمایند. لذا پیشقراولی جوانان در عرصه روابط خارجی با حفظ ارزشهای انقلابی و ملی می‌تواند آنها را در میدان‌های بین المللی کارآزموده و با تجربه به بار بیاورد و از آنها سفیرانی برای آینده کشور بسازد.
این که عده‌ای دائم در تلاش هستند تا بگویند سیاست خارجی باید در دست افرادی خاص که فقط ویژگی تجربه را با خود به یدک می کشند باشد، تنها به خاطر حفظ دکان و کاسبی در مغازه خارجی است.
و کلام آخر؟
و اما حرف آخر؛ باور من این است جوانان امروز با تکیه بر دانش روز و نشاط جوانی در این "جهاد بزرگ" برای "ساختن ایران اسلامی بزرگ" که مورد مطالبه رهبر عزیز انقلاب است سربلند بیرون خواهند آمد. لذا به تبعیت از مقام معظم رهبری، همه مسئولان عالیرتبه کشور باید میدان عمل را برای جوانان انقلابی فراهم نموده و برای سپردن مسئولیت به آنها اعتماد نمایند.
