نوزدهم بهمن، سالگرد بیعت افسران، درجه‌داران و همافران نیروی هوایی ارتش با حضرت امام خمینی (ره) و پیوستن آنها به انقلاب اسلامی است.
اخبار سیاسی- در روز ۱۹ بهمن ۵۷، افسران، درجه‌داران و همافران نیروی هوایی ارتش که جایگاه ویژه‌ای در ساختار نظامی رژیم ستمشاهی داشتند بدون هراس از جو ملتهب و تهدیدآمیز آخرین روزهای استقرار این رژیم منحوس ،خود را به «مدرسه علوی» واقع در خیابان «ایران» محل حضور حضرت امام(ره) رساندند و با رهبر کبیر انقلاب اسلامی، بیعتی تاریخی کردند؛ بیعتی که خلف صالح حضرت امام(ره) یعنی مقام معظم رهبری از آن با عنوان «رزق‌لایَحتَسب» یاد می‌کنند. بیعتی که شگفتی‌ساز بود و از جاذبه و کشش بی‌نظیر انقلاب اسلامی و دم مسیحایی حضرت روح‌الله حکایت داشت؛ بیعتی که انگیزه و توان انقلابیون را مضاعف و روحیه ته مانده‌های رژیم فاسد ستمشاهی را به طور کامل تضعیف کرد.
یک هفته از ورود حضرت امام (ره) به ایران گذشته بود و همچنان رژیم ستمشاهی و بختیار نخست‌وزیر این رژیم فاسد، در صدد مقابله با مردم و انقلابیون و ارعاب آنها بودند. در این میان تمام تلاش تهماندههای رژیم طاغوت و عناصر آمریکایی مستقر در ایران، به راه انداختن کودتا از جانب ارتش برای مقابله با مردم بود.
«رابرت هایزر» ژنرال چهار ستاره آمریکایی با دستور مستقیم «جیمی کارتر» رئیس جمهور وقت آمریکا، با همین هدفِ به راه انداختن کودتا توسط ارتش و تدارک زمینه کشتار مردم و انقلابیون ایرانی در تاریخ ۱۴ دی ۵۷ وارد کشور ما شده بود.
«برژینسکی» مشاور امنیت ملی کارتر در کتاب خاطرات خود صریحاً اذعان می‌کند که «طرح یک کودتای نظامی در ایران از وظایف اصلی هایزر در تهران بود. کودتایی آمریکایی که قرار بود ارتش را در آستانه سقوط کامل رژیم طاغوت و کابینه بختیار، در مقابل مردم قرار دهد و زمینه ساز کشتار مردم ایران شود».
«هارولد براون» وزیر جنگ وقت آمریکا محتوای یکی از مکالمه‌هایش با «هایزر» را دو هفته بعد از ورود او به ایران، اینچنین روایت می‌کند: «به هایزر متذکر شدم که ما فقط باید جلوی کودتای ارتش علیه دولت بختیار را بگیریم؛ اگر کابینه بختیار سقوط کرد، ارتشی‌ها نباید بی‌تفاوت باشند».
معنای سخنان وزیر جنگ وقت آمریکا این بود که واشنگتن باید به هر طریق ممکن، زمینه مقابله ارتش ایران با مردم و انقلابیون این کشور را فراهم کند؛ این امر مفهوم دیگری جز تلاش آمریکا برای تدارک یک کشتار وسیع در ایران نداشت.
اما اقدام غیورانه و شجاعانه کارکنان نیروی هوایی ارتش و حضور آنها در اقامتگاه حضرت امام خمینی (ره) در مدرسه علوی در ساعت ۱۰ صبح روز ۱۹ بهمن ۱۳۵۷ و بیعت آنها با رهبر الهی مردم ایران، همه توطئه‌های ضدایرانی آمریکایی‌ها را خنثی کرد و موجب قوت قلب بیشتر انقلابیون شد. از سویی دیگر بختیار نخست وزیر فاسد رژیم نامشروع پهلوی نیز، پس از شنیدن این خبر، چمدان‌های خود را برای فرار از ایران بست.
اما حضور ارتشی‌ها با یونیفرم نظامی در محل اقامت حضرت امام خمینی (ره) و بیعت آنها با رهبر الهی مردم ایران، به سرعت تیتر اصلی تلکس‌ها و رسانه‌های معتبر داخلی و جهانی شد.
خبرگزاری رویترز در خبری اعلام کرد: در ایران میلیون‌ها تن از مردم برای ابراز حمایت از آیت‌الله خمینی به خیابان‌ها آمده‌اند و در میان این تظاهرکنندگان گروهی از همافران و خلبانان نیروی هوایی ارتش نیز حضور داشتند که ملبس به لباس نظامی بودند و قبل از پیوستن به تظاهر کنندگان به مقر آیت‌الله[امام خمینی(ره)] رفته و ادای احترام و ابراز وفاداری کردند.
حضرت امام خمینی (ره) در دیدار کارکنان نیروی هوایی ارتش فرمودند: «درود بر شما سربازان امام عصر سلام‌الله علیه، همانطور که فریاد زدید، تاکنون در خدمت طاغوت بودید، طاغوتی که همه هستی ما را ساقط کرد، طاغوتی که ما را برده خارجی‌ها کرد و از امروز در خدمت امام عصر سلام‌الله علیه و در خدمت قرآن کریم هستید».
عکس‌های مربوط به دیدار و بیعت کارکنان نیروی هوایی ارتش و ادای احترام آنها به حضرت امام خمینی (ره) رهبر الهی مردم ایران وقتی در رسانه‌ها و روزنامه‌ها منتشر شد، یأس و ناامیدی آمریکایی‌ها و دژخیمان ته‌مانده رژیم ستمشاهی برای توطئه چینی علیه مردم ایران را دوچندان کرد و از سویی دیگر مردم و انقلابیون را برای تکمیل روند سقوط رژیم طاغوت و پیروزی رساندن انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی (ره) امیدوارتر ساخت. به گونه‌ای که ۷۲ ساعت پس از بیعت همافران با حضرت امام (ره) انقلاب اسلامی به پیروزی رسید.
مقام معظم رهبری در رابطه با واقعه ۱۹ بهمن ۱۳۵۷ می‌فرمایند: اوّلین نقش نیروی هوایی در مسئله‌ی انقلاب همین قضیّه‌ی نوزدهم بهمن بود. این نوزدهم بهمن مثل خود انقلاب بود؛ همچنان که انقلاب شگفتی‌ساز بود، نوزدهم بهمن هم شگفتی‌ساز بود. من آنجا بودم، وقتی از داخل خیابان داشتند می‌آمدند این جوانها؛ بعضی افسر، بعضی درجه‌دار و بسیاری همافر. بنده از آن بالا در یکی از ساختمان‌ها که مشغول کار بودیم دیدم، خودم را رساندم به آنجا که امام تشریف داشتند، بعد اینها آمدند و بقیّه‌ی قضایا؛ شگفتی‌ساز بود به معنای واقعی کلمه؛ هم دشمن را ناامید کرد و روحیه‌اش را بشدّت تضعیف کرد، هم انقلابیّون را شاد کرد و روحیه‌شان را بشدّت تقویت کرد، واقعاً شگفتی بود؛ در واقع آمدن آن چند مجموعه -در مجموع مثلاً چند گروهان- از نیروی هوایی که آمدند در مدرسه ایستادند و سرود خواندند و سلام کردند به امام، این یک رزق لایُحتَسَب بود برای این انقلاب و برای مبارزین و برای امام بزرگوار -وَ مَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجعَل لَهُ مَخرَجًا * وَ یَرزُقهُ مِن حَیثُ لا یَحتَسِب-این حقیقتاً رزق لایُحتَسَب بود؛ این یک مرحله بود.
