ثروت های عمومی محیط زیست به ثروت شخصی تبدیل شده است

 محیط زیست از جمله مباحثی است که کسی نمی تواند ادعا کند با آن سرو کار ندارد و یا بدون توجه به آن می تواند به زندگی خود ادامه دهد. مقوله محیط زیست عرصه پهناوری است که در آن از آب و هوا جا می گیرد تا بهداشت محیط و بسیاری موارد دیگر که در این مطلب نمی گنجد.

 44 سال پیش سازمان ملل متحد کنفرانسی را با موضوع انسان و محیط زیست در شهر استکهلم سوئد برای افزایش آگاهی مردم برای نگهداری محیط زیست و تحریک سیاستمداران به گرفتن تصمیماتی برای رویارویی با تخریب محیط زیست و گونه‌های زیستی‌جانوری، برگزار و بعد از آن  روز 5 ژوئن، 16 خرداد به‌عنوان روز جهانی میحط زیست انتخاب شد. در کشور ما نیز این روز  آغاز  هفته  محیط زیست است.  

بدیهی است که در این یک هفته توجه عمومی به مقوله محیط زیست از سوی رسانه ها،سیاستمداران و نهادهای غیر دولتی پررنگ تر می شود.اما مسائل مربوط به محیط زیست و چالش های مربوط به آن از موضوعاتی نیست که فقط در یک هفته و یا ایام خاصی از سال مورد توجه قرار گیرد.

 

مساله حفاظت از محیط زیست یک مساله عمومی است و به دولت خاصی بر نمی گردد.متاسفانه در سالیان اخیر با زد و بند و خودخواهی و قلدرمابی تعداد قلیلی ثروت های عمومی به مرور تبدیل به ثروت های  شخصی شده است. 

 

هر روزه در جراید و رسانه ها وشبکه های اجتماعی اخباری در خصوص  پدیده ریزگردها،قطع جنگل ها، قلع و قمع حیات وحش، آتش سوزی و تیراندازی به محیط بانان انتشار می یابد.قطعا هم مردم و هم مسئولین در این خصوص وظایفی دارند.

 

اعم وظایفی  که بر عهده مسئولین است شامل تهیه پیوست زیست محیطی برای همه طرح های صنعتی وعمرانی،مبارزه جدی با زمین خواری،کوه خواری، تخریب جنگل ها، تصرف حریم رودخانه ها ،تغییر کاربری اراضی کشاورزی،همکاری با کشورهای همسایه در خصوص ریز گردها،افزایش سیستم حمل ونقل عمومی و جلوگیری از تردد خودرهای تک سرنشین و فرسوده که متاسفانه به گفته مدیر کل حفاظت از محیط زیست استان فارس عامل اصلی 70 درصد آلودگی هوا در شیراز هستند، آموزش حفاظت و حراست از محیط زیست در رسانه های عمومی و مدارس و راهیابی این موضوع به فرهنگ عمومی کشور می شود.

 

مردم هم ضمن سهیم دانستن خود در این ثروت عمومی محیط زیست از کوه وجنگل وکویر وبیابان گرفته تا دریاها، ضمن آموزش کودکان و تفکیک زباله ها در مبدا توجه ویژه ای به پاکسازی و آلوده نکردن محیط زیست داشته باشند و  فرهنگ مطالبه گری از سازمان های متولی در این موضوع را افزایش داده و در مقابل هر گونه قصور و کم کاری احساس مسئولیت نمایند.

 

استفاده از روش های آبیاری نوین به جای روش غرقابی که متاسفانه باعث هدر رفت 90درصد آب و نابودی سفره های زیر زمینی در کشور ما شده و همچنین استفاده از  کشت جایگزین  به جای محصولاتی که از لحاظ آبی پر مصرف هستند نیز باید بیش از پیش مدنظر قرار گیرد.

 

ذکر این نکته لازم است که گاهی جمع آوری زباله های محیط اطراف در تفرجگاهها و نقاط تفریحی توسط جوانان و بعضی از خانواده ها کاری نا متعارف تصور شده و  عده ای با رها سازی  زباله  ها  در طبیعت، جمع اوری آن رافقط از وظایف نهادهای خدماتی می دانند.

 

اگر چه  تعداد کم سطل های زباله نیز از عوامل تشدید کننده این مساله است که باید سطل های زباله بیشتری در این مناطق  تعبیه شده و در مبادی ورودی، کیسه های جمع آوری زباله  همراه با طرح های تشویقی توزیع گردد که نمونه موفق آن در بهشت گمشده شهرستان مرودشت در گذشته اجرا شده است.

 

ادارات و سازمان های مسئول در راستای موضوعات ذکر شده اقداماتی را انجام داده اند ولی هنوز حفاظت از محیط زیست تبدیل به یک دغدغه عمومی نشده و اتفاقاتی که در گوشه و کنار کشور در خصوص قطع درختان وتخریب جنگل ها و ...رخ می دهد موید این مطلب است.