مجموعه تلویزیونی « چوب‌خط » به کارگردانی حمید بهرامیان و تهیه‌کنندگی منصور سهراب‌پور از ۱۴ اسفند ماه ساعت ۲۰:۴۵ روی آنتن شبکه سوم سیما رفته است .
الهام پاوه نژاد ، حسن زارعی، محمود جعفری، امیرمهدی ژوله ، بهار کاتوزی ، محمدجواد جعفرپور ، امیرعباس نورزایی و (با حضور) امیر نوری، مونا کرمی ، محمدرضا چلنگر ، رضا ناجی، کریم قربانی، نازنین کیوانی ، افشین آقایی، گلشید بحرایی، بهناز بستان‌دوست و (با هنرمندی) علیرضا خمسه، اکبر عبدی و مینا جعفرزاده بازیگرانی هستند که در «چوب خط» به ایفای نقش می‌پردازند.
بیوگرافی بهار کاتوزی : متولد سال ۱۳۶۳ در تهران، بازیگر ، فیلمنامه‌نویس و مدرس است. بهار کاتوزی در موسسه «هنر گستر حیایی» مشغول به تدریس می‌باشد.
وی در دبیرستان ریاضی و فیزیک خوانده بود و هیچ وقت فکر نمی‌کرد که رو به دنیای هنر بیاورد. بهار کاتوزی مدرک لیسانس بازیگری و دکتری فلسفه دارد.
او در بین سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۷ در رادیو جوان به عنوان نویسنده مشغول به کار شد و معتقد است که این سه سال فعالیت مداوم در رادیو و نوشتن برنامه‌ی اجتماعی و طنز اجتماعی خیلی به او کمک کرد. بعد از آن شروع کرد به فیلمنامه و نمایشنامه کوتاه نوشتن و چند سال است که وی در حوزه نمایشنامه و فیلمنامه بلند نیز فعالیت می‌کند.
بهار کاتوزی در سال ۱۳۸۴ برای اولین بار به طور حرفه‌ای در تئاتر «دور دست» به روی صحنه رفت. حسام نورانی (دستیار کارگردان رسول ملاقلی‌پور) به توصیه‌ی دوستانش، این اجرا را دید و بهار کاتوزی را به رسول ملاقلی‌پور برای فیلم «میم مثل مادر» معرفی کرد. به گفته‌ی بهار کاتوزی فیلم «میم مثل مادر» اولین تجربه‌ی تصویر وی در سال ۱۳۸۵ در سن ۲۲ سالگی بود.
بهار کاتوزی بعد از بازی در فیلم «میم مثل مادر» به دلیل نبود پیشنهادهای خوب، حضور کمرنگی در سینما داشت. او در سال ۱۳۹۷ در فیلم سینمایی و کمدی «جهان با من برقص»، نقش خواهر جهان (با بازی علی مصفا) را ایفا کرد. بهار کاتوزی درباره‌ی این که آیا این فیلم می‌تواند نقطه عطف کارنامه‌ی سینمایی او بشود، گفت: “من ۳۵ سالمه و سن کمی نیست برای تجربه کردن این جهان و از این مهمتر اینکه از ۱۸ سالگی وارد این فضا شدم، اگه این کار نقطه عطفی بشه، خوشحال میشم ولی چندین سال بودن در این فضا به من یاد داده که ممکن است اصلا هیچ خبری نشه.” بهار کاتوزی درباره‌ی دیالوگش که در آن از ترس تنهایی در پیری می‌گوید و وقتی هم که به ازدواج توصیه می‌شود، می‌گوید که از آن بیشتر می‌ترسد، با توجه به مجرد بودن خودش و خیلی از هم سن و سال‌هایش تفسیر فلسفی‌اش از این پدیده در این دوران چیست، گفت: “دیالوگی بود که همون موقع هم که داشتم می‌گفتم خیلی باهاش سنپاد بودم، نمیدونم چرا! به نظرم روزگار پیچیده شده، مخصوصا در رابطه‌های انسانی. این احتمالا یک تحلیل فلسفی داره که از عهده من برنمیاد. آدم خیلی وقت‌ها تلاش می‌کنه برای ایجاد ارتباط اصلا در هر سطحی و هرچی تلاش می‌کنی انگار بیشتر فرو میری، یعنی اتفاقی که باید نمیفته، یا واکنش‌های تو نسبت به اتفاقات درست نیست و یا دریافت آدم‌ها نسبت به تو درست نیست و همه چی رو سخت می‌کنه. من حس می‌کنم جهانی که توشیم داره ما رو می‌بره سمت تنهاتر شدن، گاهی میایی اون تنهایی رو با یک مکمل درست کمتر کنی ولی یک جاهایی باز اشتباه‌هایی رخ میده. به نظرم هم نسل‌های من جهان رو خیلی فردی‌تر تعریف کردن و من خودم با وجود اقتضای سنم الان بیشتر از اینکه به بچه‌دار شدن فکر کنم هنوز دنبال رویاهای خودمم.”
بهار کاتوزی به جز حضور در یک تئاتر از انجام هیچ کدام از کارهایش راضی نیست. او در این‌باره می‌گوید: “«جهان با من برقص» رو به خاطر اون فضایی که در پشت صحنه بود به خاطر حضور سروش صحت و بچه‌ها، خیلی دوسش دارم. «میم مثل مادر» شروع کارم بود و از عمو رسول(کارگردان فیلم) خیلی چیزها یاد گرفتم و به همین دلیل این فیلم برام خیلی منحصر به فرد بود. در کل همه‌ی کارام رو خیلی دوست داشتم.”
