«سپنج» و فرصتی برای درک این زندگی عاریتی و موقت
کیانوش نورشاهی
یافتن و کشف معنا برای ادامه بقا، که در این روزگار به بزرگ‌ترین معضل بشریت تبدیل شده، از موضوعات اساسی و بنیادین انسان امروز است. قصه ادامه‌داری که هر کسی به شکلی با آن سر و‌کار دارد و این روزها شده سوژه برنامه‌ای به اسم «سپنج»، که در هر قسمت، حرف‌ها دارد برای گفتن از دغدغه‌های روح انسان خسته و تنهای این دوران.
باید گفت در میان انبوه سریال‌ها و برنامه‌های سرگرم‌کننده شبکه نمایش خانگی، «سپنج» به تهیه‌کنندگی حسن ربانی و با اجرای علی درستکار، به مثابه خون تازه‌ای در رگ‌های تولیدات روزمره و آشنایی است که در قالب‌های مختلف ساخته و پخش می‌شوند.
این برنامه گفتوگو محور، با دعوت از مهمانان برجسته از عرصه‌های مختلف فرهنگ، هنر، فلسفه و عرفان، به کاوش در لایه‌های عمیق‌تر وجود انسان و مفاهیم بنیادینی همچون تنهایی، فلسفه زندگی، عشق و معنای هستی می‌پردازد. گفت‌و‌گوهایی که با هدایت هوشمندانه درستکار، چند پله بالاتر از دیگر برنامه‌های هم‌رده خودش قرار می‌گیرد چرا که در طول هر بحث، فضایی صمیمی و دلنشین برای تبادل نظر و گفت‌وگوی آزاد مهمانان فراهم می‌شود، آنقدر که هر کدام از مهمانان به همراه مخاطبان، راهی سفری به عمق آنچه که در ضمیر هر انسانی است، می‌شوند.
یکی از نقاط قوت بارز «سپنج»، انتخاب مهمانان آن است. برخلاف بسیاری از برنامه‌های مشابه که صرفاً به دنبال چهره‌های پر زرق و برق و جنجالی هستند، «سپنج» افرادی را به گفتوگو دعوت می‌کند که هر کدام در حوزه تخصص خود صاحب نظر و دارای تجارب زیسته ارزشمندی هستند. این افراد با نگاهی عمیق و فلسفی به زندگی، حرف‌های شنیدنی و درس‌های آموزنده‌ای برای مخاطبان دارند.
دکور ساده، فضای صمیمی و بدون حاشیه این برنامه نیز به جذابیت آن می‌افزاید. در «سپنج» خبری از جنجال و هیاهوهای رایج در برخی برنامه‌های دیگر نیست و مجری و مهمان با آرامش و احترام به گفتوگو می‌پردازند. این فضا به مخاطب اجازه می‌دهد تا با تمرکز کامل بر محتوای گفتوگو و ایده‌های مطرح شده، غرق در دنیای «سپنج» شود.
علی درستکار با طرح پرسش‌های عمیق و چالش برانگیز از مهمانانش، مخاطب را به تفکر و تأمل وا می‌دارد. البته که در این برنامه خبری از پاسخ‌های قطعی و مطلق نیست، بلکه مجری که ید طولایی در شکل دادن به بحث‌های با کیفیت دارد، با ایجاد فضایی برای گفتوگو و تبادل نظر، به مخاطب کمک می‌کند تا در مسیر یافتن پاسخ‌های شخصی خود قدم بردارد. این یکی از اصلی‌ترین ویژگی‌های «سپنج» است که برخلاف بسیاری از آثار شبکه نمایش خانگی که صرفاً برای سرگرمی ساخته می‌شوند، تماشاگرانی را هدف قرار می‌دهد که به دنبال درک عمیق‌تر از زندگی و هستی هستند و مانند واحه‌ای است که به دنبال‌کنندگانش فرصتی برای اندیشیدن، تأمل و یافتن معنا می‌دهد.
القصه که «سپنج» مانند معنای عنوانش، یادآوری می‌کند که این منزل، عاریتی و موقت است و در همین مجال باید آن را دریافت و قطره قطره زندگی را در عین دل نبستن به آن چشید و لمس کرد.
