كلینت ایستوود ۸۰ ساله در مسیر حرفهایِ طولانی و پربار خویش، در مقام بازیگر، تهیهكننده و كارگردان زمینههای سینمایی متفاوتی را آزموده است. او طی دههی ۶۰ در چند فیلم موسوم به وسترن اسپاگتی در نقش مردی بینام بازی كرد و موقعیت یافت و سپس در قالب هری كالاهان، كارآگاه پلیس سركش با همان تیپ خونسرد اما سرسخت ظاهر گشت.

به نوشته ۲۴؛ در جنایت حقیقی روزنامه‌نگاری جست‌وجوگر و در پل‌های مدیسون‌کانتی عکاسی متفکر و عاشق‌پیشه بود… در پشت دوربین، آثار بااعتباری چون جوزی ‌ویلز یاغی(۱۹۷۶)، نابخشوده(۱۹۹۲)، رودخانه‌ی میستیک(۲۰۰۳)، عزیز میلیون‌دلاری(۲۰۰۵)، پرچم‌های پدران ما / نامه‌های ایووجیما(۲۰۰۶)، بچه‌ی عوضی(۲۰۰۷)، گران تورینو(۲۰۰۸) و شکست‌ناپذیر(۲۰۰۹) خلق کرد. او تازگی‌ها با آخرین ساخته‌اش آخرت توجه محافل سینمایی را به خود معطوف داشته است.


می‌گویند هیچ‌کس آمریکایی‌تر از شما نیست؛ این درست است؟
کلینت ایستوود: پدرم اصلیت آنگلوساکسونی داشت و مادرم نیمه‌هلندی و نیمه‌ایرلندی بود. می‌بینید چه ترکیب عجیب‌و‌غریبی است. اجداد من لابد همه‌شان دزد دریایی بودند؛ از آن دست آدم‌هایی که باید از آنها دوری کرد!

آیا واقعیت دارد که شما یک بار خودتان را ماجراجو و ولگرد دانسته‌اید؟
ایستوود: خیر.

پس خودتان را چگونه توصیف می‌کنید؟
ایستوود: ماجراجو و ولگرد!

اولین فیلمی را که در زندگی دیدید به یاد دارید؟
ایستوود: فکر می‌کنم سفیدبرفی و هفت‌کوتوله بود.

چه فیلم‌هایی در ایام کودکی رویتان اثر گذاشت؟
ایستوود: بیش از همه یانکی دودل دندی و بعد خوشه‌های خشم، بربادرفته و گروهبان یورک.

کارگردان‌ها را هم می‌شناختید؟
ایستوود: من زیاد سینما دوست نبودم اما اسم بعضی‌ها را می‌دانستم مثل هوارد هاکس.

می‌دانیم از جوانی به موسیقی علاقه‌مند بودید؛ می‌خواستید موزیسین شوید؟
ایستوود: نه، متوجه بودم که هرگز در حدی نخواهم بود که بتوانم با موسیقی خرجم را دربیاورم. موزیسین‌ حرفه‌ای بودن، عملا محال بود.

بعد به مشاغل مختلف رو آوردید، مثل آن کار در کارخانه‌ی کاغذ‌سازی…
ایستوود: بدترین دوران کاری‌ام بود. بویی که در فضای کارخانه موج می‌زد، متعفن بود.

اما ناگهان همه‌ کارهای دیگر را رها کردید و سراغ کارهای هنری رفتید؛ چرا؟
ایستوود: واقعیت این است که چرایش را نمی‌دانم. دوست داشتم با مردم پیوند بخورم. شاید آنها غریزه‌یمرا برمی‌انگیختند.

چه شد به کارگردانی رسیدید؟
ایستوود: وقتی اولین‌بار این تصمیم را گرفتم و فیلمنامه‌ برایم رل بازی نکن را به دان سیگل نشان دادم و گفتم می‌خواهم آن را کارگردانی کنم، تو چه نظری داری، گرفت و ورق زد و بعد برگشت نگاهم کرد و با لبخند گفت: «برو انجام بده. من بهت کارت سفید می‌دم».

کدام یک از فیلم‌هایی را که ساخته‌اید ترجیح می‌دهید؟
ایستوود: دقیقا نمی‌دانم. همه را دوست دارم. هرکدام را به دلیلی.

در مورد فیلم جدیدتان، آخرت چه می‌گویید؟
ایستوود: فیلمی است درباره‌ آدم‌هایی که با فاجعه در ابعاد مختلفش درگیرند، اما امیدی هم هست که از آن عبور کنند. برایم بیان‌کردنش سخت است. باید ببینید.

قرار بود به جای مت دیمون از بازیگر دیگری استفاده کنید؟
ایستوود: بله، دیمون برایم پیغام فرستاد که بیمار است و نمی‌تواند این نقش را بازی کند و سه تا بازیگر به جای خودش به من پیشنهاد داد: کریستین بیل، کیسی افلک و جاش برولین. اما من خودش را می‌خواستم.

به مت دیمون اعتقاد دارید؟
ایستوود: او یكجور روش طبیعی در بازیگری دارد. من باز هم باهاش كار میكنم.