به گزارش افکارنیوزبه نقل از ایسنا: خوشه های کروی شامل مجموعه‌ای از ستارگان پیر با عمری در حدود ۱۰ میلیارد سال و قدیمی‌تر از خورشید هستند. حدود ۱۵۰ خوشه کروی در کهکشان راه شیری شناسایی شده‌اند و شمار زیادی از این خوشه‌ها در کهکشان‌های دیگر وجود دارند.
خوشه‌های کروی جزء قدیمی‌ترین ساختارهای کائنات محسوب می‌شوند که می‌توان از آنها به عنوان فسیل زنده سال‌های نخست تشکیل کیهان نام برد.
محققان نجوم با آنالیز نور ستارگان تشکیل دهنده می‌توانند به خواص خوشه‌های کروی پی ببرند.
خوشه‌های کروی، آزمایشگاه ایده آلی برای بررسی فرضیه استاندارد تکامل ستاره‌یی محسوب می‌شدند که مدعی است، بیشتر ستارگان درون خوشه‌های کروی همسال هستند.
تصاویر تهیه شده توسط تلسکوپ فضایی هابل تا حدودی این فرضیه را رد می کند، چرا که در قلب خوشه‌های کروی ستارگان جوان‌تر با رنگ آبی درخشان‌تر دیده می‌شوند و مرکز خوشه کروی NGC ۶۳۶۲ نیز مملو از این ستارگان جوان است.
خوشه کروی NGC۶۳۶۲ در سال ۱۸۲۶ میلادی توسط جیمز دانلوپ، منجم انگلیسی کشف شد. این خوشه کروی در فاصله ۲۵ هزار سال نوری با زمین در صورت فلکی آرا (محراب) واقع شده است.
