به گزارش افکارنیوز،پریوش شهبازی همسر استاد احمد ابراهیمی با بیان این مطلب افزود: متاسفانه طی روزهای اخیر به دلیل عارضه قلبی که برای همسرم به وجود آمد وی را در بیمارستان امام خمینی بستری کردیم. متاسفانه به دلیل وخامت وضعیت جسمی وی چندین بار به حالت کما رفت که خوشبختانه با کمک تیم پزشکان دو بار از مرگ حتمی نجات پیدا کرد.
وی ادامه داد: شدت بیماری همسرم به حدی است که ضرورت دارد هرچه سریعتر به بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان منتقل شود اما با توجه به اینکه مسوولان بیمارستان اعلام کردند جایی برای ایشان در این بخش وجود ندارد، مجبور هستیم همچنان در بخش اورژانس از وی مراقبت کنیم. این در حالی است که پزشکان انتقال وی به بیمارستان دیگر را بسیار خطرناک اعلام کرده‌اند.
شهبازی خاطرنشان کرد: هیات مدیره خانه موسیقی طی روزهای گذشته نهایت مساعدت را با ما انجام دادند اما من نمی‌دانم چرا مسوولان بیمارستان امام خمینی با کسی که سالها برای هنرمندان این سرزمین تلاش کرده این چنین برخورد می‌کنند و حاضر نیستند در بخش مراقبت‌های ویژه جایی برای وی تدارک ببینند.
وی در پایان گفت: هوشیاری همسرم هم اکنون در وضعیت مطلوبی است اما هر زمان احتمال هر خطری وجود دارد بنابراین لازم است که هر چه زودتر به بخش مراقبت های ویژه بیمارستان انتقال پیدا کند که متاسفانه این امر هنوز محقق نشده است.
احمد ابراهیمی، ردیف‌دان و مدرس آواز و خواننده پیشکسوت در سال ۱۳۰۵ در اورامانات کردستان متولد شد. اکثر اعضای خانواده او دستی در موسیقی داشتند و همین امر سبب شد تا او هم با تشویق خانواده به سراغ موسیقی و یادگیری این هنر برود.
ابراهیمی بیش از دوازده سال نداشت که به تهران نقل مکان کرد. در سال ۱۳۲۷ با توجه به صدای خوشی که داشت با استادان بزرگ موسیقی ایران نظیر ابوالحسن صبا، مرتضی محجوبی، حسین تهرانی، غلامحسین بنان، ادیب خوانساری آشنا شد و از محضر همگی این بزرگان موسیقی ایران بهره‌مند شد. پس از پنج سال که تحت تعلیم آنان قرار می‌گیرد اولین برنامه رادیویی خود را با محمود ذوالفنون در رادیو تهران اجرا کرد که با تشویق و استقبال مردم روبرو شد.
ابراهیمی پس از یک سال اجرای برنامه‌های مختلف موسیقی در رادیو، به سال ۱۳۳۳ به ارکستر مرتضی‌خان محجوبی، استاد پیانو که با همکاری محمد میرنقیبی اداره می شد، راه می‌یابد و شکوفایی هنری وی از همین زمان آغاز میشود. همکاری او تا سال ۱۳۳۵ با این ارکستر ادامه داشت. از سال ۱۳۴۲ تا اواخر سال ۱۳۵۴ به سمت رئیس دفتر اداره کل فعالیت‌های هنری و از سال ۱۳۵۴ تا اواخرسال ۱۳۵۸ به سمت مدیر امور اداری سازمان ملی " فولکلور " ایران منصوب و مشغول کار میشود و ضمناً به برنامه‌های هنری خودش ادامه می‌دهد.
احمد ابراهیمی در فروردین ماه ۱۳۵۹ پس از پشت سرگذاشتن بیست و چهار سال مستمر کار هنری و مدیریت هنری با تقاضای خودش باز نشسته میشود. بعد از انقلاب عمده وقت ابراهیمی به آموزش ردیفهای آوازی به شاگردان و علاقهمندان موسیقی آوازی صرف شد
