به گزارش افکارنیوز، مراسم تشیع پیکر زنده‌یاد جهانگیر جهانگیری کارگردان سینمای ایران صبح امروز ۱۰ دی ماه با حضور اهالی سینما، هنرمندان، خانواده مرحوم و اهالی رسانه و علاقمندان به وی در خانه سینما برگزار شد.
در ابتدای این مراسم که اجرای آن برعهده کامران ملکی بود، منوچهر مصیری کاگردان سینما گفت: من در ابتدا به خانواده این مرحوم و اهالی سینما تسلیت می گویم. من به طور اتفاقی این مرحوم را ساعاتی قبل از درگذشتش در دقتر پویا فیلم دیدم. او درد دلی با من کرد که بر خود واجب می دانم اینجا عنوان کنم.
وی افزود: بنیاد فارابی به وی قول همکاری داده بود تا فیلم جدیدش را بسازد اما آنها با وی همکاری نکردند و به همین دلیل آشفته حال بود. مرحوم جهانگیری در مقطعی تاثیر زیادی در اقتصاد سینما داشت و فیلم های وی روی مردم هم تاثیر زیادی می‌گذاشت و همین امر باعثمی‌شد که آثارش گیشه پر رونقی داشته باشد.
مصیری تاکید کرد: من مطمئنم هیچ شخصی از وی کینه ای به دل ندارد و او هر کاری از دستش برمی آمد برای دیگران انجام می داد. مگر ما دیگر از یک همکار چه توقعی داریم. او مرد بسیار خوبی بود. من این ضایعه برگ را به همه تسلیت می‌گویم. امیدوارم از این به بعد در خانه سینما که خانه دلمان است دیگر برای مرگ و گرفتاری‌های همکارانمان جمع نشویم و بیشتر در شادیها به دیدن هم بیایم. امیدوارم جهانگیری در کنار بهترین ها در آن دنیا باشد.
علی دهکردی بازیگر سینمای ایران به نمایندگی از انجمن بازیگران گفت: مرحوم جهانگیری مرد بزرگوار و دوست داشتنی در سینما بود. او نسبت به همه بازیگران علاقه زیادی داشت و به همه احترام می گذاشت. حتی برای افرادی که سن کمتری از وی داشتند از جا بلند می شد. به همین دلیل بر خود وظیفه دانستم تا در این مراسم شرکت کنم. می دانم که همه ما ارزش های اخلاقی و انسانی وی را به یاد داریم. این موضوع مهمی است که بعد از فوت هر کس در ذهن ما می ماند. افتخارات کارنامه هر شخصی یک نماد بیرونی است اما مرحوم جهانگیری خصایص درونی نیز داشت.
وی افزود: فکر نمی‌کنم کسی از وی کدورتی به دل داشته باشد. من از طرف همه بازیگران و انجمن بازیگران درگذشت وی را تسلیت می گویم. مرحوم جهانگیری از سال ۴۴ فعالیت خود را در سینما آغاز کرد، سالی که من به دنیا آمدم. او همه این سالها را به سینمای ایران خدمت کرد. سینما مدیون کسانی است که اقتصاد سینما را زنده نگه داشتند. او یکی از اعضای خانواده ما بود و به همه سینمای ایران و خانواده وی تسلیت می گویم.
کامران ملکی در ادامه بیان کرد: من یکی از دوستان خوبم را از دست دادم. او در اوایل انقلاب در ارگانها و نهادی مختلفی فعالیت داشت اما هرگز از نفوذ خود سوء استفاده نکرد. همواره سعی می کرد اگر یکی از دوستان مشکلی داشت آن را حل کند.
کمال تبریزی کارگردان سینمای ایران و رئیس کانون کارگردانان سینمای ایران گفت: من با مرحوم جهانگیری آشنایی نزدیکی نداشتم اما در چندین جلسه وی را حضوری دیده بودم و با وی صحبت کردم. او بسیار آدم آرامی بود. یک مظلومیت خاصی در صدایش بود. در برخورد اول خیلی دلنشین بود. به همین دلیل خیلی زود می توانستیم با وی ارتباط برقرار کنیم. من از طرف کانون کارگردانان به خانواده وی تسلیت می گویم. فکر می کنم کسی که در همچنین روزی مراسم خاکسپاریش برگزار می شود یک علقه و وابستگی با چنین روزی دارد که متعلق به پیامبر اکرام(ص) و امام حسن مجتبی(ع) است.
وی ادامه داد: آرزو می کنم وی با ائمه و پیامبر اسلام محشور شود. فکر می کنم همه می دانیم که یک روز با مرگ روبرو می شویم. مهم این است که چه آثاری از ما باقی بماند و چه نگاهی پشت سر ما باشد. خداوند وی را رحمت کند. و این موضوع برای ما درسی باشد تا این دنیا را خیلی جدی نگیریم و اختلافات را کنار بگذاریم تا زمانی که رفتیم دیگران از ما به خوبی یاد کنند.
ملکی در ادامه مراسم گفت: روز گذشته که برای دفن پیکر وی در قطعه هنرمندان در خانه سینما پیگیریهای لازم را انجام می دادیم، برخی گمان می کردند به دلیل ایام تعطیلی ممکن است جمعیت زیادی برای این بدرقه نیایند اما ما می دانستیم که علاقمندان به وی زیاد هستند و امروز شاهد این جمعیت هستیم.
فرهاد توحیدی رئیس هیات مدیره خانه سینما هم در ادامه بیان کرد: حقیقتا مرحوم جهانگیری جز کسانی بود که من اصلا انتظار شنیدن این خبر را درباره وی نداشتم. او چنان به سینما عشق می ورزید که انگار جوانی می خواهد کار خود را شروع کند. خیلی رفتنش غیر منتظره بود. البته ما هم ولایتی هم بودیم. با هم گاهی گیلکی حرف می زدیم.
وی افزود: آنچه را که وی را متمایز می کرد منش فروتنانه وی بود. او علاقه به نوچه پروری نداشت ولی دوستان او را رها نمی کردند. همیشه چندین نفر اطرافش بودند. او پل بین سینمای قبل و بعد انقلاب بود. مرحوم جهانگیری از جمله کسانی بود که در سینمای پیش از انقلاب هم فعالیت داشت و زحمت می کشید اما پس از انقلاب این تجربیاتش را انتقال داد. در صورتی که خیلی ها صحنه را ترک کردند. او یک حسرت برای خود و بقیه بر جای گذاشت چراکه نتوانست فیلم دلش را بسازد. امیدوارم دیگر هنرمندان ما با حسرت ساختن فیلم دلشان از بین ما نروند و امید است این آخرین وداع ما در سال ۹۲ با دوستانمان باشد.
در ادامه سردار مصطفی شهرابی درباره همکاریش با مرحوم جهانگیری عنوان کرد: آقای جهانگیری فرمانده ما در بدو انقلاب بود. او فقط یک کارگردان سینما نبود. وقتی امام راحل عنوان کردند که باید برای حفظ انقلاب بکوشیم او رخت پاسداری بر تن کرد و در شرق تهران فعالیت خود را ادامه داد. او ما جوانان را در همان سالها فرماندهی کرد. او بر گردن ما حق دارد. ما با کمک وی و امثال او انقلاب را زنده نگه داشتیم.
در پایان این مراسم داریوش جهانگیری پسر این مرحوم گفت: من خودم تصورم این نبود که در روز تعطیل این دوستان قبول زحمت کنند. من از همه شما صمیمانه تشکر می کنم. پدر من هیچ وقت سر صحنه تنها نبود. همیشه دوستان در کنار وی بودند. او همیشه عاشق کارش بود. مجری طرح آخرین پروژه پدرم پیش قرارداد را آماده کرده بودم اما به سرانجام نرسید. او فقط می خواست فیلمش را بسازد و هرگز به دنبال مباحثمالی کارش نبود.
وی افزود: من به طور مستقل کار خود را انجام دادم و می خواستم پدر نتیجه آن را ببیند. اما این اتفاق نیفتاد. من متاسفانه نتوانستم در لحظات آخر با پدرم صحبت کنم. من فقط یک تقاضا دارم می خواهم کار وی به سرانجام برسد. نمی دانم چه کسی می تواند این کار را انجام دهد. هر شخصی می تواند داستان و قصه فیلمش را به پایان برساند. از همه شما تشکر می‌کنم که من را در این مراسم تنها نگذاشتید.
پس از صحبت های پسر مرحوم جهانگیری، پیکر وی به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا تشییع شد.
در این مراسم محمد مهدی عسگرپور، همایون اسعدیان، فرهاد توحیدی، مهرشاد کارخانی، کمال تبریزی، حبیب اسماعیلی، محمدرضا موئینی، مهدی میامی، علی اکبر ثقفی، علی دهکردی، علیرضا فتحی و … حضور داشتند.
در زمانی که منوچهر مصیری درباره ناراحتی مرحوم جهانگیری از فارابی گفت، خانواده وی نیز فریاد زدند که این بنیاد او را از ما گرفت و ابراز ناراحتی کردند.
