به گزارش افکارنیوز، مهری ماهوتی، نویسنده کودک و نوجوان به نقش مهم توزیع اشاره و بیان کرد: نمی‌توان نقش توزیع را نادیده گرفت. واقعیت این است که کتاب و نشریات، از توزیع خوبی برخوردار نیستند و به دست مخاطب نمی‌رسند. از مجلات رشد که وابسته به آموزش و پرورش هستند و در مدارس توزیع می‌شوند که بگذریم، کدام نشریه به خوبی و به آسانی در دسترس خوانندگان قرار می‌گیرد؟
نویسنده کتاب «بانوی نازنین» معتقد است، حتی نباید مانع از انتشار مجلات ضعیف شد. شاید نشریهای که امروز، چندان خواندنی نیست و با مخاطب خود ارتباط نمی‌گیرد، یک روز به نشریهای خوب تبدیل شود. اصلا حمایت شاعران و نویسندگان از یک‌سو و پشتیبانی متولیان فرهنگی از سوی دیگر به رشد نشریات کمک میکند.
ماهوتی، شمارگان کتاب و نشریات را با میزان تولید پفک مقایسه و بیان کرد: چه تعداد کودک و نوجوان داریم؟ آیا متناسب با این میزان نشریه و کتاب منتشر کرده‌ایم؟ حالا به مقدار تولید پفک و چیپس و شکلات نگاه کنید. اصلا می‌توان تیراژ کتاب و نشریات را که به نوعی غذای روح کودکان است با چیپس و پفک مقایسه کرد؟
نویسنده کتاب «خواب ناز غنچه‌ها» با اشاره به این‌که شرایط اجتماعی و اقتصادی تغییر کرده گفت: هنوز هم کسانی که در «کیهان بچه‌ها» یا «سروش نوجوان» قلم می‌زدند، هستند و فعالیت می‌کنند، اما واقعیت این است که شرایط سیاسی و اجتماعی تغییر کرده؛ مهم‌تر از آن تاثیر اقتصاد را نمی‌توان نادیده گرفت. بسیاری از نشریات به پشتوانه تبلیغات خود هنوز هم سرپا هستند و فعالیت می‌کنند و مگر تبلیغ در یک نشریه کودک و نوجوان، در چه سطح و ابعادی مطرح می‌شود و معنا پیدا میکند؟ از سوی دیگر حق‌التحریرها آن‌قدر کم است و به قدری دیر پرداخت می‌شود که رغبتی برای نوشتن باقی نمی‌ماند.
ماهوتی، تنوع مجلات را یکی دیگر از مواردی دانست که به جذابیت آن کمک میکند و افزود: زمانی در سیستان و بلوچستان، نشریهای منتشر میشد با عنوان کودک مسلمان بلوچ. خدا میداند بچههای آن منطقه تا چه اندازه این نشریه را دوست داشتند و چهره خود را در آن میدیدند. چه اشکالی دارد ما برای قومیتهای مختلف نشریه داشته باشیم؟ یا در یک نشریه از افراد متفاوت با دیدگاههای مختلف و گویشها و زبانهای گوناگون بهره ببریم؟ مگر همه باید به گویش تهرانی بخوانند و بنویسند؟ تا رسیدن به آن روز، پیش پای نشریات اندکی که هستند، سنگ نیندازیم. در شهر کوران، یک چشم غنیمت است.
