ادبیات چاله میدانی در دوبله‌های وطنی

به گزارش افکارخبر، خانواده‌ها هنگام خرید مواد غذایی، خرید کالاهای فرهنگی را هم به سبد خرید خود اضافه می‌کنند و این اتفاق بسیار خوبی است. حجم بالایی از این کالاهای فرهنگی کارتو‌ن یا انیمیشن‌های خارجی با دوبله فارسی است. انیمیشن‌های روز دنیا که حتی بزرگ‌تر‌ها هم علاقه‌مند به تماشای آنها هستند، به راحتی با دوبله‌فارسی از سوپرمارکت محله قابل خریداری است. تا این قسمت ماجرا اتفاق میمون و مبارکی در حوزه فرهنگی جامعه رخ داده است که تشکر بسیار از مسئولان این امر داریم، اما…

انیمیشن‌هایی با ادبیات کوچه‌بازاری


مشکل زمانی پیش می‌آید که شما شاد و خندان یکی از این انیمیشن‌های مورد علاقه کودکتان را تهیه کرده و مشتاقانه به همراه کودک خود به تماشای این کارتون زیبا نشسته‌اید. در آغاز فیلم متوجه لحن صحبت دوبلورها می‌شوید و کمی جا می‌خورید. لحن گفتار به شدت کوچه‌بازاری و چاله‌میدانی است، لحنی که مورد پسند شما نیست و می‌دانید وقتی لحن بیان اینگونه باشد حتماً از واژه‌ها و کلمات نامأنوس نیز استفاده می‌شود و این زنگ خطری است برای شما و کودکتان. به کودک خود نگاه می‌کنید که غرق تماشای فیلم است. حالا چه باید کرد؟ باید دستگاه را از دسترس کودک خارج کرد؟ یا بگذاریم کودک ما این فیلم را تا انتها ببیند؟ خب فرض کنیم فرزندمان را از تماشای این فیلم محروم کرده و تشویق به تماشای کارتون دیگری ‌کنیم. فکر می‌کنید اوضاع بهتر می‌شود؟ خیر کارتون دوبله شده دیگر هم شاید لحنش ساده باشد اما به احتمال زیاد کلمات زشت و اصطلاحاتی مانند به فنا رفتیم، ضایع شدی، شاسکول، پاچه‌ورمالیده و… در آن فیلم نیز به‌کار رفته است.

پنبه‌های رشته شده تربیت


این دوبلورهای عزیز تصور می‌کنند مخاطبان اصیل این کارتون‌ها چه کسانی‌هستند؟ فراموش کرده‌اند که کودکان ما مخاطبان اصلی هستند و این کارتون‌ها نه تنها یک بار بلکه بارها و بارها توسط کودک دیده می‌شود به حدی که کودک تمام دیالوگ‌ها را مو به مو حفظ کرده و به‌کار می‌برد. حال من مادر یا پدر هرچقدر تلاش کنیم که لحن گفتار و بیان فرزندمان مناسب با سن و تربیت خانوادگی او باشد کاری بس بیهوده است؛ چرا؟ زیرا این دوبلورهای عزیز هرچه ما رشته‌های تربیتی را ریسیدیم پنبه می‌کنند. به فرزندمان می‌گوییم: «چرا می‌گویی این پسره شاسکوله؟ شاسکول کلمه زشتی است شما نباید به کار ببرید». فکر می‌کنید در جواب چه می‌گوید؟ او می‌گوید: «اگه زشته چرا باب اسفنجی میگه؟»

کودک شش ساله ‌ما وقتی واژه‌ پاچه‌ورمالیده را می‌شنود و معنای آن را از ما می‌پرسد به نظر شما چه جوابی باید به او بدهیم؟ اصلاً چه اصراری است وقتی اسم شخصیت دختر نانسی است شما بگویید: «نانسی پاچه‌ورمالیده چطوری؟» آیا این اصطلاح در ادبیات کشور‌های دیگر هم هست و ما خبر نداریم؟ هدف از به‌کار بردن این اصطلاحات چیست؟

پنجه دوبلورها بر گلوی ادبیات


چه اصراری برای استفاده از این لحن گفتار و این واژه‌های سخیف است؟ آیا این رسالت و وظیفه‌ هنرمندان نیست که فرهنگ و ادبیات درست و صحیح را ترویج داده و آن را به نسل‌های بعدی انتقال دهند؟

کودکان ما از این شخصیت‌های کارتونی الگوبرداری کرده و کاملاً از طرز رفتار، گفتار و حرکات آنها کپی‌برداری می‌کنند.

شما دوبلورهای عزیز با این روش کار، کل ادبیات را زیر سؤال برده و متأسفانه لحن ادبیات کودکان ما را از سنین پایین دچار تغییرات منفی زیادی کرده‌اید. شما پنجه در گلوی ادبیات کودکان ما انداخته‌اید.

در گذشته تمام نگرانی‌های والدین این بود که فرزندشان از بچه‌های دیگری که بیرون از خانه با آنها در تماس است اصطلاحات و تربیت نامناسب را دریافت نکند ولی اکنون فرزندانمان قبل از رسیدن به سن مدرسه، در حریم خانواده الفاظ و اصطلاحات زشت را یاد گرفته و آنها را به رغم تمام تذکرات والدین استفاده می‌کنند.

نظارت و کنترل، اولین گام برخورد با مشکل


در گذشته تمام مسئولان فرهنگی کشور تولیدات فرهنگی و رسانه‌ای کشورهای غربی را زیر سؤال برده و آنها را آثاری سخیف و بی‌کیفیت می‌خواندند که برای جذب مخاطب دست به هر کاری می‌زنند، این درحالی است که اکنون مسئولان مربوط غافل از عرضه گسترده محصولاتی هستند که برای جذب مخاطب دست به هر اقدام غیر‌اخلاقی و غیر‌فرهنگی می‌زنند.

بايد توجه داشت عرصه فرهنگ بسيار تأثيرگذار و مهم است و اگر به حال خود رها شود جامعه و نسلهاي بعدي را بيهويت و بيفرهنگ بار ميآورد. براي جلوگيري از اين اتفاق ناگوار بايد چارهاي انديشيد و اولين و مهمترين چاره، نظارت سختگيرانه سازمانها و نهادهاي مسئول بر توليدات آثار فرهنگي نظير كارتونها، فيلمها و دوبلههاي انيميشنهاست.