عباس خوشدل آهنگساز پیشکسوت و خالق آثار ماندگاری چون «نیلوفرانه» به خوانندگی علیرضا افتخاری گفت: متاسفانه شرایط فعلی تهیه و تولید آثار موسیقایی به گونه‌ای است که دیگر به نسل ما اجازه فعالیت مستمر را نمی دهد. دستمزدها به شکل بسیار عجیبی افزایش پیدا کرده و اسپانسری وجود ندارد که بخواهد با جان و دل روی آثاری در حوزه موسیقی ایرانی وقت و سرمایه خود را هزینه کند. تولید چنین آلبوم‌هایی نزدیک به ۱۲۰ میلیون تومان هزینه دارد که غالبا هم بازگشت مالی آنچنانی ندارد در نتیجه کمتر کسی حاضر می شود در این فضای شلوغ که موسیقی پاپ حرف اول را در نظام اقتصادی می زند وارد تهیه‌کنندگی آثاری شود که من و امثال من به عنوان آهنگساز در آن حضور داریم.
وی ادامه داد: شرایط این سال های تولید آثار موسیقایی به گونه ای طراحی شده که دست آهنگساز برای اجرای زنده یا تولید یک برنامه مستقل و کامل با مشخصات موسیقی ایرانی بسته است و جمیع این موارد باعث می شود دیگر رغبتی برای تولید کارهای موسیقایی در قالب آلبوم و اشکال گسترده تر نداشته باشم، اما این موضوع دلیلی بر بیکار بودن من نیست و اتفاقا طی ماه های گذشته تصمیم گرفتم کار جدیدی را شروع و با استفاده از پتانسیل هنرمندان جوان و گمنام و مستعدی که تاکنون در محضر هنرمندانی چون علی جهاندار، صدیق تعریف، رامبد صدیف، حمیدرضا نوربخش و محمدرضا شجریان به فراگیری آواز پرداخته‌اند فضایی را فراهم کنم که آنها با انتشار حتی یک قطعه خود را در جامعه موسیقی معرفی کنند.
آهنگساز آلبوم «نیلوفرانه» بیان کرد: در اولین قدمی که برای این کار برداشته شده آهنگی را برای هنرمند جوانی به نام قاسم زاده ساخته ام که روی قطعه شعری از هوشنگ ابتهاج در دستگاه های ماهور و چهارگاه آهنگسازی شده و قرار است بعد از دریافت مجوز از سوی دفتر موسیقی و سرود سازمان صدا و سیما در شبکه های مختلف پخش شود که فکر می کنم این فضای ایجاد شده مقدمه بسیار خوبی برای شروع یک کار تازه است که می تواند تاثیر خوبی به سهم خود در فضای موسیقی داشته باشد، چراکه شرایط این سال های موسیقی در مسیر معرفی نسل جدید موسیقی به مخاطب نبوده است.
این هنرمند در بخش پایانی صحبت های خود با ابراز امیدواری از بازگشایی هرچه زودتر ارکستر سمفونیک سازمان صدا و سیما توضیح داد: من اگر وارد دور جدیدی از فعالیت های موسیقایی ام شدم فقط به این خاطر است که به موسیقی این کشور مدیونم و در عین حال به آن تعهد اخلاقی دارم. اگر نسل من نتواند در تربیت و معرفی نسل جدید موسیقی ایرانی به سهم خود کاری را انجام دهد آن وقت باید با جدیت تمام نگران وضعیت آینده موسیقی ایرانی باشیم. وقتی مردم دیگر حوصله شنیدن یک آواز را ندارند این نمی تواند اتفاق خوبی برای موسیقی ایرانی باشد، بنابراین لازم است جدی تر از اینها به فکر موسیقی باشیم.
