چند گروه دخترند. هشت تا دوازده سال. توقعی ندارند و مثل هم سن و سال‌هایشان رویایشان یک خانه آرام است با غذاهای گرم و آرزوی تحصیل و فکر کردن به فردایی که تاریک و سرد و ترسناک نیست.
بیشترشان بچه‌های کارند و بدسرپرست. حالا چند ماه است خانه جدیدی دارند، سقفی از جنس امید روی سرشان است. زندگی آن‌ها دسته‌جمعی است، بی‌شباهت به خانواده‌های مرسوم اما شاید همه آن‌ها کنار هم یک خانواده‌اند که هر روز پشت میزهای چوبی غذاخوری دغدغه‌های تازه‌شان را با هم مرور می‌کنند. دغدغه‌های تازه‌ای که از جنس دستفروشی زیر گذر بازارچه‌ها و فال فروشی در حاشیه خیابان‌ها نیست. دست‌هایشان حالا بوی کاغذ و مداد گرفته و رقابت‌هایشان بر سر فروش بیشتر نیست.
همه وسایل مورد نیازشان، کیف‌ها و دفترها، جامدادی و خودکارها شبیه به هم است. حتی عروسک‌هایشان هم. فقط رنگ کلاهشان فرق دارد، یکی آبی، یکی صورتی و یکی سبز.
فاطمه از همه بزرگ‌تر است و عروسکش را به کلاه بنفشش می‌شناسد، همانطور که با موهای عروسک بازی می‌کند می‌گوید: «امسال میرم کلاس سوم؛ میای بریم بازی؟» و دستت را می‌گیرد و دنبال خودش به حیاط می‌کشد.
اوایل سال 95 بود که به درخواست خیریه شهر امید نیکان و با هماهنگی سازمان بهزیستی قرار شد مجوز تاسیس یک مرکز شبه‌خانواده صادر شود و تعدادی از کودکان بهزیستی تحت سرپرستی این مرکز قرار گیرند. آن مرکز حالا شده خانه‌ای به نام «سرای امید» در نقطه‌ای از مرکز شهر تهران. همسایه با بهارستان.
بچه‌ها کی آمدند؟
آخرین روزهای بهمن ماه سال گذشته بود که خبر خوش به سرای امید رسید. آن روز قرار بود گروهی از بچه‌های بی‌سرپرست و بدسرپرست از بهزیستی به سرای امید منتقل شوند. البته قرار بر آن شد تا هرچند ماه یک‌بار تعداد دیگری از دختران در همین گروه سنی به آن‌ها ملحق بشوند. از چند ماه قبل از ورود بچه‌ها، بازسازی سرای امید و فراهم کردن امکانات لازم یک خانه مثل: آشپزخانه، اتاق خواب، تخت خواب، وسایل بازی، زمین بازی، تلویزیون، وسایل آموزشی آغاز شد و حالا دخترانی که از چند ماه قبل اینجا مستقر شده‌اند، حالشان خوب است و روزهایشان با دغدغه‌های کودکانه شب می‌شود.
«علیرضا مسافر»، مدیر اجرایی شبه‌خانواده سرای امید درباره نحوه نگهداری و چگونگی فعالیت‌های سرای امید، می‌گوید: «همه کودکانی که در این مرکز زندگی می‌کنند دختران 8 تا 12 سال هستند. این رده سنی را بهزیستی برای ما تعیین کرده است و به علت نوع تربیت و شرایط مورد نیاز ما نمی‌توانستیم از دختران در هر رده سنی نگهداری کنیم. البته ممکن است دختران یکسال کوچک‌تر یا بزرگ‌تر هم در این مرکز نگهداری شوند اما به‌طورکلی تصمیم بر این است که بتوانیم با تاسیس مرکزی دیگر دختران 12 تا 18 سال را هم در کنار سرای امید حمایت کنیم اما تا به نتیجه رسیدن وضعیت آن مرکز اگر مجبور به جا به جایی دخترانی که بالاتر از رده سنی موسسه هستند بشویم آن‌ها را به دیگر مراکز شبه‌خانواده معرفی می‌کنیم.»
به گفته او تعدادی از این بچه‌ها سرپرست دارند، اما بدسرپرست هستند و والدین آن‌ها در حال حاضر امکان نگهداریشان را ندارند ولی ممکن است در آینده خانواده‌هایشان برای تحویل آن‌ها به این مرکز مراجعه کنند که اگر صلاحیت خانواده‌ها توسط سازمان بهزیستی تایید شود، آن‌ها را دوباره به خانواده‌هایشان تحویل می‌دهند.
به گفته مسافر تدابیر لازم برای اجرای برنامه‌های آموزشی و تفریحی اندیشیده شده است: «به علت اینکه بعضی از بچه‌ها قبل از ورود به مرکز کودک‌کار بوده و از تحصیل بازمانده‌اند برای آن‌ها معلم خصوصی گرفته شده تا بتوانند تابستان امسال درس‌هایی را که از آن عقب افتاده‌اند، جبران کنند. پس از اتمام دوره‌های آموزشی با همکاری آموزش و پرورش در امتحانات شرکت می‌کنند، تا بتوانند با توجه به مقطع تحصیلی‌شان از اول مهر امسال به مدرسه بروند.»
مدیر اجرایی سرای امید درباره نحوه نگهداری از بچه‌ها توسط مادریارها اینطور توضیح داد: «وظیفه مراقبت دائمی از دختران به عهده مادریارهاست که در دو شیفت شب و روز این کار را انجام می‌دهند. همه آن‌ها از ابتدای کار دوره‌های آموزشی مرتبط را زیر نظر مرکز گذر‌انده‌اند. مادریارها از ابتدای صبح با بچه‌ها ورزش‌های صبحگاهی را شروع می‌کنند، تمامی وعده‌های غذایی که به بچه‌ها داده می‌شود با نظارت آن‌هاست و غذاها به‌صورت خانگی تهیه می‌شود. کودکان از خدمات درمانی لازم برخوردارند و در زمینه تفریح و برنامه‌های فرهنگی با هماهنگی سازمان‌ها و ارگان‌های مختلف توانسته‌ایم برنامه‌هایی را برایشان تدارک ببینیم.»
مسافر از مادری که برای دختر سرطانی‌اش دوچرخه‌ای نذر سرای امید کرده بود گفت. مادری که در اولین ماه‌های شروع کار سرای امید به‌تازگی با این مرکز آشنا شده بود و وقتی ماجرای بچه‌ها را می‌شنود به نیت شفای دختر مبتلا به سرطانش دو دستگاه دوچرخه نذر این بچه‌ها می‌کند و بعد از سلامتی دخترش دوچرخه‌ها را تحویل بچه‌های سرای امید می‌دهد.
سرای امید همه روزه در محله خیابان ایران آماده پاسخگویی به نیکوکاران محترم است و خیرین می‌توانند هرگونه کمک مادی و معنوی خود را از طریق شماره 09331333828 به سرای امید اعلام کنند و بعد از هماهنگی با مسئولین سرای امید تحویل دهند. همچنین به همت خیرین و مسئولین سرای امید هفته آخر ماه رمضان ضیافت افطاری در این مرکز تازه تاسیس برگزار شد که خیرین از نزدیک دیداری با کودکان تحت پوشش داشتند و کمک‌هایشان را برای اینکه چراغ امید در این خانه روشن بماند به این مرکز اهدا کردند.
مطهره خردمندان
