حاج مختار لچیانی کهنه سردار مهندسی جنگ جهاد یا همان سنگرسازان بی سنگر دیروز یک شنبه 15 مردادماه به جمع یاران شهیدش پیوست.
یکی از همرزمانش در دلنوشته‌ای درباره او نوشته است:
«همه بچه های مهندسی جنگ جهاد یا همان سنگر سازان بی سنگر مظلوم اند اما مظلومیت بچه های مهندسی جنگ جهاد تهران دو برابر است. شاید بعضی تعجب کنند که تهرانی های پایتخت نشین بیش تر از همه توی چشم هستند؛ اما این طور نیست. تهران مرکز و پایتخت کشور است و مدیران و کارگزارانش از همه جای ایران هستند غیر تهران.
حاج مختار مرد روزهای سخت بود و سیاسی بازی و سیاه بازی نمی دانست که به خدم وحشمی برسد. فقط می دانست که باید مقابل دشمن جان پناه ساخت و با او مقابله کرد.
مختار به نیروهایش یاد داده بود که خاک ریز باید بلند و پر جان بالا برود تا با یک گلوله توپ مستقیم نشکافد؛ و خودش هم برای تشویق راننده های لودر بلدوزرهایش زیر بارانی از آتش بالا و پایین می رفت و برای سلامتی شان صلوات می فرستاد.
مختار سرما و گرما نمی شناخت... او فقط وظیفه اش را می شناخت و بس.
حاج مختار، یل جبهه، قلندر مهندسی رزمی، هم سنگر شهید ملاآقایی، سرو همیشه سرپای جبهه این روزها ازپاافتاده.
آنکه برای همه جان پناه می ساخت امروز کنج خانه افتاده اما هنوز جانش پناه بچه های مهندسی جنگ تهران است. چند وقت پیش توفیق زیارتش نصیبم شد. آدم مقابلش احساس حقارت می کند. با همه مشقات روزمره زندگی و ناتوانی های جسمی یک لحظه زبانش از شکر الهی غافل نمی‌شود.»
