میرزا احمد عابد نهاوندی ملقب به مرشد چلویی که در بیست و پنجم شهریور ماه سال1357درگذشت به روایت نویسنده کتاب بهترین کاسب قرن بود.وی بر روی تابلویی که در مغازه‌ی چلوکبابی خود داشت نوشته شده بود: «نسیه و وجه دستی داده می‌شود، حتّی به جناب‌عالی، به قدر قوّة» و این امر یکی از دلایل قرار گرفتن او در میان بهترین کاسبان قرن بود.
مرشد چلویی در طول زندگی خود فعالیت‌هایی نیز در عرصه ادبیات داشته است.مجموعه شعر او با عنوان(دیوان سوخته)منتشر شده است.وی در عرصه شعر با نام ساعی شناخته می‌شد.
شایان ذکر است میرزا احمد عابد نهاوندی در بخش مسجد ماشاءالله قبرستان ابن بابویه به خاک سپرده شده است.
در اینجا یکی از اشعار مرشد چلویی را می‌خوانیم:
من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم
روز اوّل کآمدم، دستور تا آخر گرفتم
بر مشام جان زدم، یک قطره از عطر حسینی
سبقت از مُشک و گلاب و نافه و عنبر گرفتم
بر در دروازه‌ی ساعات، ساعت‌ها نشستم
تا سراغ حضرتش از زینب مضطر گرفتم
زینبی دیدم، چه زینب؟ کاش مدّاحش بمیرد!
من ز آه آتشینش، پای تا سر در گرفتم...
