دجّال کیست و کی خواهد آمد؟

صاحب حدیقه و دیگران به سند صحیح ذکر کرده‌اند که حضرت امیر روزی بعد از خطبه فرمود «سَلونی قبل ان تفقِدونی»(نهج البلاغه خطبه ۹۳) صعصعه برخاست و عرض کرد یا امیرالمؤمنین دجّال کی خواهد آمد؟ فرمود: علمی است از اسرار خفیه و شاید رخصت اظهار آن نباشد امّا آن را نشانه‌هایی است که به هم متصل است.


نشانه‌های ظهور دجال

فوت کردن و سهل شمردن نماز، برطرف شدن امانت و رواج یافتن و حلال دانستن دروغ و افتراء و رشوه خوردن و محکم ساختن بناها. فروختن دین به دنیا و قطع صله رحم و تابع هوی شدن و مشورت با زنان کردن، سفهاء را امیر امور عظیمه نمودن و خون ریختن را سهل شمردن و در آن زمان علم ضعیف باشد و به ظلم فخر کنند و امراء فاجر شوند و وزراء ظالم گردند و علماء خیانت پیشه کنند و ظاهر شود زور و هویدا گردد.

مسجدها کنگره دار گردد و بهتان شایع گردد و گناه و طغیان رونق گیرد و صف‌های نماز در هم رفته و به هم پیوسته گردد اما دل‌ها از هم متفرق باشد و نقض عهد را سهل شمرند و خلاف وعده را آسان گیرند و شریک شوند زنان با مردان در تجارت به جهت حرص دنیا و آوازهای فاسقان بلند است و عهده دار امور مهم باشند و از فجار می‌ترسند و به تقیه با ایشان رفتار می‌کنند و دروغ دروغگویان را باید تایید کرد و کاذب صادق است و خائن امین باشد. زنان به مردان شبیه شوند و مردان خود را شبیه زنان سازند. مردان به مردان اکتفاء کنند و زنان به زنان رغبت نمایند و زنان چون مردان به زین‌ها سوار شوند و در زمین گردش کنند. و شاهدان بدون آنکه از آنان خواسته باشند شهادت دهند و شهادت راست را گوش نکنند و گواهی دروغ به کار آید و بدون علم و معرفت حکم دهند و عمل دنیا را بر آخرت ترجیح دهند و خوش ظاهر و بد باطن باشند.

بهترین مکان در عصر دجّال

بر شما باد که در آن روزگار خود را از میان به کنار کشید و بهترین مسکن در آن وقت بیت المقدس است و زمانی بیاید که مردم آرزوی موطن آنجا نمایند.


ویژگی‌های دجّال

سپس اصبغ بن نباته بر خاست و عرض کرد یا امیر دجّال کیست؟

فرمود: دجّال کسی است که تصدیق کننده او شقی و تکذیب نماینده او سعید است و از اصبهان بیرون آید و چشم راست ندارد و چشم چپش بر پیشانی است مانند ستاره سرخ و در میان دو چشمش لفظ کافر نوشته شده که هر کسی آن را می‌خواند. به دریاها داخل شده و آفتاب با او سیر می‌کند و در پیش رویش کوهی باشد از دود و پشت سرش کوهی سفید که خلایق چنین می‌دانند که آن طعام است و در ایام قحط شدید خروج می‌کند و بر خر سرخ رنگ سوار است، به سرعت طی الارض نماید و قدمش به هر چشمه رسد آن چشمه به زمین فرو رود. اکثر تابعان او اولاد زنا، طیلسان، یهودیان باشند و آن ملعون با آنکه طعام خورد و در بازارها گردش نماید به آواز بلند به همه جار سد(انا ربکم الاعلی) گوید.(معجم احادیثالامام المهدی علیه السلام: ۱۳۲:۳ ح ۶۷۰، کمال الدین، منتخب الأثر: ص ۵۳۲ ف ۶ ب ۳ ح ۸)

منابع:

۱. نهج البلاغه ترجمه دشتی

۲. کاشف الاسرار /مولی نظر علی طالقانی