نیم نگاهی به فیلم "شماره 17 سهیلا"

بر اساس آخرین مصوبه شورای صنفی نمایش فیلم سینمایی "شماره 17 سهیلا" به کارگردانی "محمود غفاری" و با بازی "مهرداد صدیقیان" و "زهرا داوود نژاد" بعد از فیلم "خوک" اکران خود در سینماهای کشور را آغاز خواهد کرد.

این فیلم نخستین بار در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر در برج میلاد تهران برای اهالی رسانه و منتقدین به نمایش در آمد و توانست نظرات نسبتاً مثبتی را به خود اختصاص دهد.

اولین عامل سیل نظرات مثبت در خصوص فیلم "شماره 17 سهیلا" را باید بدون شک در پرداختن به سوژه ای بکر دانست. سوژه ای که تا به حال در سینمای ایران رخ نداده و پرداختن به آن توسط "محمود غفاری" به نوعی ریسک بزرگی محسوب می شود.

این فیلم در جریان مرسوم فیلم های کمدی و اجتماعی ایران اتفاقی تازه محسوب می شود. اتفاقی که با پرداختن به مسائل زیر لایه اجتماعی یک گام بالاتر از سیاه نمایی های مرسوم سینمای اجتماعی این روزهای ایران برداشته است.

فیلمنامه "شماره 17 سهیلا" درخشان نگاشته شده اما در بخش کارگردانی غفاری به عنوان کارگردان کار اولی می توانست اتفاق بهتری را به رخ بکشد. این فیلم هنوز تا رسیدن به قامت فیلم بلند سینمایی کمی فاصله دارد. ایده اولیه جور طولانی بودن برخی قسمت ها را به دوش می کشد.

کارگردانی غفاری به عنوان کار اولی خالی از نقص نیست اما در همین جایگاه و با در نظر قرار دادن کار اول یک کارگردان بسیار قابل دفاع است. در سینمایی که این روزها تنها طعمه گیشه شده پرداختن به این موضوع و استفاده از بازیگرانی که برای نقش انتخاب شده اند نایاب است.

زهرا داوود نژاد در این فیلم اتفاقی درخشان را رقم زده و زوج سینمایی خوبی در کنار "مهرداد صدیقیان" ساخته است. داوودنژاد که همواره با وسواس در آثار سینمایی ظاهر می شود در این فیلم حس همذات پنداری را به خوبی برای مخاطب ایجاد می کند.

از سوی دیگر مهرداد صدیقیان به خودی خود از لحاظ کاراکتر به شخصیتش در فیلم نزدیک است و می تواند با کمی شوخ طبعی در لحن کاراکتر این نزدیکی رو دو چندان نماید.

شماره 17 سهیلا انتخابی شجاعانه از سوی محمود غفاری است. فیلمنامه، سوژه، بازیگران و نوع دکوپاژها همگی دلیلی و مصداقی بر این شجاعت و جسارت سینمایی هستند. کارگردانی که امید می رود در آثار بعدی خود نیز طعم تازه ای را در سینمای اجتماعی ایران آماده کند.