به گزارش مهر ، گرچه زمان دقیق ولادت حضرت عبدالعظیم حسنی مورد بحث است اما به نقل تاریخ در چهارم ربیع الثانی سال ۱۷۳ هجری قمری در مدینه منوره و در خانه "عبدالله بن معلی" دیده به جهان گشود.

نام او " عبدالعظیم "، کنیه او " ابوالقاسم " و از آنجا که نسل پاکش به جناب سبط اکبر و کریم اهل بیت، حضرت امام حسن مجتبی(ع) می رسد به " عبدالعظیم حسنی " معروف است و نسب او با چهار واسطه به آن امام والامقام منتهی می شود.
حضرت عبدالعظیم که به " سیّدالکریم " نیز شهرت دارد، افتخار زندگی در دوران سه امام بزرگوار را داشته و از مکتب حضرت امام رضا، حضرت امام جواد و حضرت امام هادی علیهم السلام بهره مند شده است. آن حضرت تا زمانی که امام هادی(ع) در مدینه حضور داشتند در همان شهر زندگی می کرد.

عظمت مقام این امامزاده بزرگوار آنچنان والاست که زیارت مضجع نورانی او به مثابه زیارت حضرت سیدالشهداء اباعبدالله الحسین(ع) تلقی شده است. گذشته از سیره حضرت عبدالعظیم که در عدم سازش با ستمکاران، هجرت الی الله و مبارزه با عباسیان، از حضرت امام حسین(ع) تبعیت می کرد، وی در برابر عظمت و بزرگی اولی الامر و امامان عظیم الشأن بسیار متواضع و مطیع بود.

امام هادی(ع) به یکی از اهالی ری که از زیارت حسین ابن علی(ع) از کربلا بازگشته بود فرمودند: «اگر قبر عبدالعظیم(ع) در " ری " را زیارت می کردی مانند آن بود که حسین(ع) را در کربلا زیارت کرده باشی.

حضرت عبدالعظیم (ع) پس از سالها مجاهدت در راه معارف اهل بیت(ع) در سن ۷۹ سالگی در ۱۵ شوال سال ۲۵۲ هجری قمری وفات یافت و در منطقه ری به خاک سپرده شد.