به نقل از منار، در مرکز شهر خرمآباد -ضلع شرقی خیابان شریعتی- و در مسیر قدیمی شاپورخواست به خوزستان، سنگنوشتهای به شکل مکعب که بهصورت یکپارچه متصل به صخره‌ای طبیعی بوده است، قراردارد.
ارتفاع متون کتبیهدار با احتساب دو پله در چهار ضلع سنگ‌نوشته، 344 سانتیمتر است. این کتیبه به خط کوفی و زبان فارسی دور تا دور ستون سنگی تحریر شده است.
کتیبه با بسم‌الله شروع شده و موضوع آن مربوط به حکم امیر اسفه سالار کبیر ظهیرالدین و الدوله معین الاسلام طغرل لتکین ابوسعید برسق در خصوص بخشش علفچر در چراگاههای شاپور خواست و ممنوعیت برخی سنتهایی ناپسند در عهد سلطنت ملکشاه سلجوقی به تاریخ 513 هجری قمری است.
این یادمان فرهنگی مربوط به دوره سلجوقی و به شماره 398 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
ﺳﻨﮓﻧﻮﺷﺘﻪ، ﺍﺛﺮ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮﺩکی بی سرپرست مانده ﺑﺎ ﺁﻥ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﺩﺭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ اشتباه ﺩﺭ ﺩﻓﻌﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ ﺟﺎﺑﻪﺟﺎ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺤﻮﻃﻪﺳﺎﺯﯼ ﻣﺨﺘﺼﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺖ.
ﻣیﺮﺍﺙ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺑﻪﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺘﻮﻟﯽ ﺍﻣﺮ نباید ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﺛﺮ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺑﯽﺗﻔﺎﻭﺕ باﺷﺪ. در صورت عدم توانایی در نگهداری آثاری همچون سنگ‌نوشته، این امکان وجود دارد که همانند حمام گپ بخش خصوصی وارد میدان شود. ﯾﺎ مانند ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ مینیاتوری ﮐﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﭘﻞ ﺷﺎﭘﻮﺭﯼ(شکسته) ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﺟﺮﺍست، ﺑﺎ ﺍﺭﮔﺎﻥﻫﺎﯾﯽ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﯼ ﺭﺍﯾﺰﻧﯽ شود.
متاسفانه بیش ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ سنگ‌نوشته؛ ﺍﯾﻦ ﺍﺛﺮ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺁﯾﺪ، ﺗﻌﻤﯿﺮﮔﺎﻩ و ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯽﻫﺎﯼ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺧﻮﺩﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.
مشکل دیگر عدم تبلیغات کافی و صحیح در جهت شناساندن سنگ‌نوشته به گردشگران است.
لازم به ذکر است علاوه بر اینکه ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ عواملی همچون ﺑﺮﻑ، ﺑﺎﺭﺍﻥ، ﺳﺮﻣﺎ ﻭ ﮔﺮﻣﺎ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﻨﻔﯽ ﺑﺮ ﺳﻨﮓﻧﻮﺷﺘﻪ داشتهاند، ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ نیز ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺁﻟﻮﺩﮔﯽﻫﺎﯼ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻭ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﺁﻥ (ﺑﺎﺭﺍﻥﻫﺎﯼ ﺍﺳﯿﺪﯼ)، ﺍﯾﻦ ﺗﺨﺮﯾﺐ با سرعت بیشتری صورت میگیرد.
