اهمیت حدیث در میان مسلمانان به این دلیل است که کلام معصوم ، از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب می‌شود و همچنین، احادیث از منابع اولیه پژوهش‌های تاریخی هستند.
قالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام: «أَلا وَاِنَّ الدَّعِـىَّ ابْنَ الدَّعِـىِّ قـَدْ تَرَکَنى بَیْنَ السِلَّةِ وَالذِّلَةِ، وَهَیْهاتَ لَهُ ذلِکَ مِنّى! هَیْـهاتَ مِنَّـاالذِّلَّـةِ؟! أَبَى اللّه ُ ذلِکَ لَنا وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ وَ حـُجـُورٌ طَهُرَتْ وَ جـُدُودٌ طابَتْ، اَنْ یُؤْثِرَ طاعَةَ اللِّئامِ عَلى مَصارِعِ الْکِرامِ.» «امام حسین علیه السلام (در روز عاشورا) فرمود: آگاه باشید این حرام زاده پسر حرام زاده ما را میان شمشیر کشیده و خوارى (بیعت) قرار داده ولى خوارى و ذلّت از ما بدور است، ما و ذلّت هرگز؟! خداوند و پیامبرش و مؤمنان و دامن هاى پاک و دودمان پاکیزه براى ما نپسندیدند که فرمان بردارى از پست فطرتان را بر جنگ با عزّت برگزینیم.»
[موسوعة کلمات الامام الحسین علیه السلام 425، ح412.]
