ماه مبارک رجب طبق روایات، ماهی سراسر رحمت و عطاهای خداوند بر بندگان است؛ ماهی است که خداوند آن را در کنار ماه شعبان، مقدمه‌ای برای ورود به بهترین و پر معنویت‌ترین ماه سال یعنی ماه مبارک رمضان قرار داده است. از این جهت ائمه معصومین علیهم‌السلام ادعیه‌ای را برای بهره بیشتر از ماه رجب برای شیعیان خویش به یادگار گذاردند.
در ادامه، سه دعا از مشهورترین ادعیه این ماه را مشاهده می‌کنید.
دعای خابَ الوافِدُونَ عَلى غَیْرِکَ
دعایی که امام صادق (علیه‌السلام) در هر روز ماه رجب می‌خواند:
خابَ الْوافِدُونَ عَلَىٰ غَیْرِکَ، وَخَسِرَ الْمُتَعَرِّضُونَ إِلّا لَکَ، وَضاعَ الْمُلِمُّونَ إِلّا بِکَ، وَأَجْدَبَ الْمُنْتَجِعُونَ إِلّا مَنِ انْتَجَعَ فَضْلَکَ، بَابُکَ مَفْتُوحٌ لِلرَّاغِبِینَ، وَخَیْرُکَ مَبْذُولٌ لِلطَّالِبِینَ، وَفَضْلُکَ مُباحٌ لِلسَّائِلِینَ، وَنَیْلُکَ مُتَاحٌ لِلْآمِلِینَ، وَرِزْقُکَ مَبْسُوطٌ لِمَنْ عَصَاکَ، وَحِلْمُکَ مُعْتَرِضٌ لِمَنْ نَاوَاکَ، عَادَتُکَ الْإِحْسانُ إِلَى الْمُسِیئِینَ، وَسَبِیلُکَ الْإِبْقاءُ عَلَى الْمُعْتَدِینَ. اللّٰهُمَّ فَاهْدِنِى هُدَى الْمُهْتَدِینَ، وَارْزُقْنِى اجْتِهادَ الْمُجْتَهِدِینَ، وَلَا تَجْعَلْنِى مِنَ الْغَافِلِینَ الْمُبْعَدِینَ، وَاغْفِرْ لِى یَوْمَ الدِّینِ.
آنان که بر غیر تو بار یافتند ناامید و آنان که به کاری جز توجه به تو پرداختند زیانکار شدند و آنان که به درگاه غیر تو وارد شدند به تباهی رسیدند و سودجویان دچار قحطی شدند، مگر آنان که از فضل تو سود جستند، درِ رحمتت به روی مشتاقان باز است، خیرت به خواهندگان عطا شده، احسانت برای نیازمندان گوارا است و عطایت برای آرزومندان آماده است و روزی‌ات حتی برای روی‌گردانان از فرمانت گسترده است و بردباری‌ات کسانی را که به دشمنی‌ات برخاسته‌اند نیز شامل است، شیوه‌ات به بدکاران احسان و روشت زندگی بخشیدن به متجاوزان است. خدایا مرا به راه ره‌یافتگان بدار و تلاش تلاشگران را روزی‌ام کن و مرا از بی‌خبران دورشده قرار نده و روز جزا آمرزشت را نصیبم کن.
دعای یَا مَنْ یَمْلِکُ حَوَائِجَ السَّائلین
دعای یَا مَنْ یَمْلِکُ حَوائِجَ السَّائِلِینَ از ادعیه هر روز ماه رجب است؛ دعایی که روایت شده امام زین‌العابدین علیه‌السلام در آغاز رجب در حجر اسماعیل خواند:
یَا مَنْ یَمْلِکُ حَوائِجَ السَّائِلِینَ، وَیَعْلَمُ ضَمِیرَ الصَّامِتِینَ، لِکُلِّ مَسْأَلَةٍ مِنْکَ سَمْعٌ حَاضِرٌ، وَجَوَابٌ عَتِیدٌ. اللّٰهُمَّ وَمَواعِیدُکَ الصَّادِقَةُ، وَأَیادِیکَ الْفَاضِلَةُ، وَرَحْمَتُکَ الْوَاسِعَةُ، فَأَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّىَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَقْضِىَ حَوائِجِى لِلدُّنْیا وَالْآخِرَةِ، إِنَّکَ عَلَىٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدِیرٌ.
ای که مالک حاجات‌خواهندگانی و از باطن لب فروبستگان خبر داری، از سوی تو برای هر خواهشی، گوشی شنوا و پاسخی آماده است. خدایا به حق وعده‌های صادقانه‌ات و نعمت‌های فراوانت و رحمت گسترده‌ات، از تو می‌خواهم که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی و حاجات دنیا و آخرتم را برآوری، چه همانا تو بر هر کاری توانایی.
دعای یَا مَنْ أَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ
سید ابن طاووس از محمّد بن ذکران که معروف به سجّاد است، چه آن‌قدر سجده کرد و در حال سجده گریست که نابینا شد، روایت کرده که گفت: به امام صادق علیه‌السلام عرض کردم: فدایت شوم، این ماه، ماه رجب است، مرا در این ماه دعایی بیاموز که حق‌تعالی مرا به آن سود بخشد، حضرت فرمود: بنویس «بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ» و در هر روز از رجب در صبح و شام پس از نمازهای روز و شب بگو:
یَا مَنْ أَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ، وَآمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ شَرٍّ، یَا مَنْ یُعْطِى الْکَثِیرَ بِالْقَلِیلِ، یَا مَنْ یُعْطِى مَنْ سَأَلَهُ، یَا مَنْ یُعْطِى مَنْ لَمْ یَسْأَلْهُ وَمَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَرَحْمَةً، أَعْطِنِى بِمَسْأَلَتِى إِیَّاکَ جَمِیعَ خَیْرِ الدُّنْیا وَجَمِیعَ خَیْرِ الْآخِرَةِ، وَاصْرِفْ عَنِّى بِمَسْأَلَتِى إِیَّاکَ جَمِیعَ شَرِّ الدُّنْیا وَشَرِّ الْآخِرَةِ، فَإِنَّهُ غَیْرُ مَنْقُوصٍ مَا أَعْطَیْتَ، وَزِدْنِى مِنْ فَضْلِکَ یَا کَرِیمُ.
ای آنکه هر خیری را از او امید دارم و از خشمش در هر شرّی ایمنی جویم، ای آنکه در برابر عبادت اندک مزد بسیار عطا می‌کند، ای آنکه به هرکه از او بخواهد می‌بخشد، ای آنکه به هرکه از او نخواهد و او را نشناسد نیز می‌بخشد، عطایش از روی مهربانی و رحمت است، با درخواستم از تو، همه خیر دنیا و خیر آخرت را به من عطا کن و با درخواستم از تو همه شر دنیا و شر آخرت را بازگردان، زیرا آنچه را تو عطا کردی کاستی ندارد و از احسانت بر من بیفزای ای مهمان‌نواز.
راوی گفت: حضرت مَحاسن (موهای صورت) شریف خود را در پنجه چپ گرفت و این دعا را با حالت درماندگی و زاری همراه حرکت دادن انگشت اشاره دست راست خواند و پس از این گفت:
یَا ذَا الْجَلالِ وَالْإِکْرامِ، یَا ذَا النَّعْماءِ وَالْجُودِ، یَا ذَا الْمَنِّ وَالطَّوْلِ، حَرِّمْ شَیْبَتِی عَلَى النَّارِ.
ای دارای بزرگی و رأفت و محبت، ای دارای بخشش و جود، ای دارای عطا و کرم، محاسنم را بر آتش دوزخ حرام کن.
