موالات در کاربرد فقهی آن به معنای فاصله نینداختن بین اجزای یک عمل و پی در پی انجام دادن آن است. مانند ترتیب انجام کارهای وضو و نماز و به همین دلیل، از موالات به معنای تولّی در علم کلام بحث می‌شود.
موالات عرفی که در برخی عبادات شرط صحت آن‌هاست، رعایت بهم پیوستگی اجزاء آن عبادت است؛ یعنی نباید بین اجزای آن عمل عبادی، به قدری فاصله شود که مخل بهم پیوستگی آن‌ها شده و در عرف بگویند آن عمل، ناتمام رها شده است. به طور مثال؛ در وضو گفته می‌شود، شستن و مسح اعضا باید پشت سر هم باشد و نباید به قدری فاصله شود که موالات عرفی از بین برود و همچنین، فقها درمورد مناسک حج و انجام طواف می‌گویند، باید موالات عرفی رعایت شده و بین شوط‌های هفت‌گانه فاصله چندانی نشود و همچنین، این مسئله درباره شوط‌ها و رفت و آمد‌هایی که در سعی بین صفا و مروه انجام می‌شود نیز، مطرح است.
