به گزارش افکارنیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران،

آیه ۱۰ سوره نساء

إِنَّ الَّذینَ یَأْکُلُونَ أَمْوالَ الْیَتامى‏ ظُلْماً إِنَّما یَأْکُلُونَ فی‏ بُطُونِهِمْ ناراً وَ سَیَصْلَوْنَ سَعیراً

همانا کسانی که اموال یتیمان را به ظلم و جور می خورند آنان در حقیقت در شکم خود آتش فرو می برند و زود باشد که در آتش فروزان دوزخ افتند.

*چگونه ممکن است که آدمی درونش پر از آتش باشد و هیچ احساسی نکند؟ چنین است که وجدان آدمی به افیون غفلت بی حس می شود، مال یتیم و صغیر را فرو می بلعد و او را هیچ باکی نیست. اما چون آن غفلت به هشدار موعظه ای و توبه ای یا در نهایت به رستاخیز مرگ از میان برود شخص یا در همین نشئه دنیوی و یا در نشئه آخرت به جهنمی سوزان خواهد افتاد و در آتشی که هیزمش را مال یتیم و ظلم و تجاوز و غیره بر افروخته است در خواهد افتاد، آتشی که از درون شعله می کشد و هیچ پناهگاهی و گریزگاهی از آنی نیست.

*گاه باشد که غم ها و غصه ها و آتش ها خود را به صورت زر و نقره و درهم و دینار در می آورند و انسانهای غافل آن غصه ها را چون شهد می خورند.

*حکایت دیگری نقل کرده اند که مردی در راه دو طبق از سیبهای سرخ و تازه دید که یکی را قیمت دو برابر دیگری بود در حالی که با سیبهای سرخ و تازه با هم فرقی نداشتند. پرسید: فرق بین سیبها چیست؟ گفت: همه از یک منطقه و یک نوع درخت آمده اند. گفت: پس سبب اختلاف قیمت چیست؟ گفت: اختلاف به این دلیل است که سیبهای گران تر از زمین ملکی خودمان و آب قنات خودمان تهیه کرده ایم اما آن سیبهای دیگر، هم زمینش غصبی است و هم آب آن به زور از صحرایی گرفته شده است!. مرد به جای آنکه سیب گران تر را بخرد سر در گوش فروشنده آورد و با اشاره ای به سیبهای حرام گفت: از این حرام تر و ارزان تر نداری که مال صغیر یتیم هم در آن آمده باشد؟

* چنین است حال بسیاری از مردمان بی اعتنا به حلال و حرام و حق و ناحق و به تعبیر قرآن مال ارثرا به تمامی فرو می بلعند از آنکه سخت دلبسته مال ثروتند اما به زودی روزی می رسد که خداوند جهنم را پیش چشم ایشان پدید می آورد تا بگویند ای کاش برای حیات ابدی خود کار کرده بودیم.

*عطار در حکایتی از شبلی چنین آورده است: روزی سلطان وقت طعامی شاهانه برای شبلی فرستاد و شبلی سگان کوچه را جمع کرد و آن را طعام را قطعه قطعه بین سگان می انداخت. سرهنگی بگذشت و با عتاب گفت: چگونه جرأت می کنی غذای سلطانی را جلو سگان می اندازی؟ گفت: آهسته باش که اگر سگان بفهمند نمی خورند.

و عجب است که آدمیان آن طعام را که اگر حیوانی بفهمد نمی خورد، می خورند و غافلند که آن مار و افعی و آنشی سوزان است!.