سرویس مذهبی افکارنیوز- برخی زهد را لباس پاره پوشیدن، خانه خراب داشتن و پرهیز از نعمت های حلال خدا دانسته اند. اما زهدِ اسلامی این گونه نیست. تعریف زهد، دل نبستن به دنیا و علاقه قلبی به آن نداشتن می باشد. امّا اگر کسی لباس تمیز و مناسب و خانه منظم و مرکب و ماشین راهوار، در اختیار داشت، دلیل دوری از زهد نیست.
حمّاد بن عثمان روایت می کند که: امام صادق علیه السّلام را زیارت کردم در حالی که مردی به او می گفت: خدا خیرت دهد، شنیده ام که علی بن ابی طالب، لباس ضخیم و خشن به تن می کرد و پیراهنِ ارزان قیمت چهار درهمی می پوشید، امّا اکنون تو را با لباس گران قیمت و فاخر می بینم.
امام پاسخ داد: علی بن ابی طالب در زمانی لباس آن چنانی می پوشید که وضعیت توده مردم چنین اقتضا می کرد و کسی او را مورد اعتراض قرار نمی داد و اگر او در زمان من همان لباس را بپوشد به او اعتراض می کنند و آن لباس، لباس شهرت به حساب می آید و سپس فرمود: بهترین لباس در هر زمانی لباس معمول در همان زمان است، البته وقتی قائم ما ظهور می کند با لباس و سیره امیرالمؤمنین ظاهر خواهد شد. ۱
امام همچنین به پیروان خود توصیه می کرد که خود را جز به زینتی که در میان شما معمول است میارایید. ۲
راوی می گوید: آن حضرت همیشه با بهترین زینت متعارف در میان مردم به سر برد تا آن که در گذشت.
منبع:
۱. بحرانی، حلیة الابرار، ج۱، ص۳۴۱.
۲. فیض کاشانی، محجة البیضاء، بخش زهد.
۳. اخلاق اسلامی، ص۲۷۴-۲۷۵.
