به گزارش افکارنیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران، اولین ضریح بر قبر شریف امام حسین(علیهالسلام) در سال ۳۷۱ هجری قمری و به دستور عضدالدوله دیلمی نصب شد، از آن زمان تاکنون، این ضریح مقدس، در طول سالیان طولانی و اعصار گوناگون، تعویض یا دچار تغییرات گوناگون شده است.
حدود ۲۰۰ سال پیش و در زمان شاهان قاجار، یک ضریح بزرگ برای حضرت سیدالشهداء علیهالسلام و یک ضریح کوچکتر در کنار آن برای حضرت علیاکبر علیهالسلام نصب شد که این دو ضریح در کنار هم، حالت ششگوشه پیدا کرد؛ سپس " شیعیان بُهره " گروهی از شیعیان اسماعیلی که در هند مرکزیت دارند در ضریح جدیدتری که ساختند، این دو ضریح را با یکدیگر تلفیق کرده و آن را به شکل یک ضریح متصل ششگوشه درآوردند. همان ضریح هنوز بر مضجع مقدس قرار دارد.
از زمان نصب آن ضریح تا امروز، حدود سه ربع قرن میگذرد و در حال حاضر پس از گذشت سال طولانی، این افتخار نصیب شیعیان اثنیعشری ایران اسلامی شد تا بار دیگر ارادت و اخلاص خود را به امام مظلومان حضرت سیدالشهداء علیهالسلام نشان دهند و ضریح جدید را آنان برای قبلهگاه عاشقان بسازند و نصب کنند.
کشورهای زیادی متقاضی تقبل ساخت این ضریح مقدس بودند مثل بحرین، کویت و هند که اتفاقاً صنعت ضریحسازی هم دارند اما کشورمان با اصرار فراوان و بعد از یک سال پیگیری موفق شد این افتخار را نصیب شیعیان ایران کند.
در طراحی و ساخت این ضریح مقدس، برای اولین بار از مهندسین مختلف رشتههای عمران و معماری استفاده شد؛ این ضریح مطهر در مدت چهار سال بدست هنرمندان برجسته کشورمان و با طراحی و نظارت استاد محمود فرشچیان ساخته شد.
مشخصات این ضریح مطهر عبارت است از: مساحت پلان: ۲۲/۸۶ متر مربع ابعاد طول و عرض: ۰۴/۵ در ۳۴/۷ متر ارتفاع ۹۴/۴ متر تعداد پنجره: ۲۰ وزن سازه چوبی: ۵۵۰۰ کیلوگرم وزن کل ضریح پس از نصب قطعات فلز: ۱۲ تن و برای ساخت این ضریح مطهر بیش از ۱۰۰ کیلوگرم طلا و دو تن نقره بکار رفته است.
سرانجام در آستانه فرا رسیدن ماه محرم امسال ضریح جدید حرم مطهر حضرت امام حسین(ع) پس از اتمام مراحل ساخت و پس از بدرقه شهر به شهر در کشورمان به عراق منتقل شد.
در ادامه خاطره‌ای از محمود پارچه باف؛ مدیر پروژه ضریح مطهر امام حسین(علیهالسلام) آمده است: " یک روز پیرزنی به کارگاه آمد که از ظاهرش معلوم بود آدم فقیری است. حالت عجیب و خاصی داشت؛ بطوریکه همه مشغول تماشای او شدند، پابرهنه وارد کارگاه شد و دو رکعت نماز خواند و گفت: «من میخواهم حاصل یک سال دسترنج خود را که از دوختن گونی به دست آوردهام به این طرح مقدس تقدیم کنم». این پیرزن برای دوختن هر گونی ۱۰۰ تومان دستمزد میگرفت و جمعاً مبلغ ۴۶۴۰۰ تومان وجه نقد به این طرح اهدا کرد. رفتار این پیرزن و حالات معنوی او طوری بود که احساسات همه را برانگیخته بود طوری که همیشه این
خاطره در ذهن من هست.
لینک فیلم
