- از آنجا که انسان خصلتا به دنبال برترینها می باشد، باید بسیار دقت کند که تحت تاثیر جلوه های مادی، کسب برتری را در این امور نبیند. اگر خدای ناکرده چنین شود، این برتری خواهی مادی، بر دل و جان او اثر می گذارد و او دنیا را مایه آرامش دل خود می پندارد و به دنبال آرامش حقیقی، که همانا یاد خدا و ذکر خداوند است، نخواهد رفت و تا آخر عمر از لذت طمأنینه قلبی که در این آیه کریمه آمده، محروم خواهد ماند:
«اَلا بِذِکرِ اللهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ» ۱؛ آگاه باشید که با یاد خدا دلها آرام می شود.
آری، هر ذی شعوری که دلی آگاه داشته باشد، با گوش جان راهنمایی های بزرگان را می شنود و به هر طریق ممکن، دل را وادار به بریدن از دنیا می کند و آگاهانه دقت می کند که وسوسه های نفس اماره و شیطان لعین، که با همه توان در گمراهی او می کوشند، او را گرفتار مکائد خود نکنند.
منبع:
۱. رعد، آیه ۲۸.
۲. مؤمن کیست؟، ص۶۲.
