سرویس مذهبی افکارنیوز- برای نیایش، مکان هم بی تأثیر نیست؛ هر چند که در کوچه و بازار، در باغ و راغ، در خلوت و جلوت و همه جا می توان نیایش کرد. اصولا مکان برای نیایش مطرح نیست، بلکه باید دل، حاضر و آماده باشد، لیکن مع الوصف مکان هایی که روحانیت آن مکان ها به انسان آرامش می بخشد، برای دعا کردن سزاوارتر است. شاید برای همین جهت بوده که در اسلام «مسجد» تأسیس شده است.
بشّار مکاری گوید: در کوفه خدمت امام ششم علیه السّلام رسیدم، حضرت مشغول خوردن خرما بود و مرا تکلیف کرد. عرض کردم: در بین راه که می آمدم، منظره ای دیدم که مرا سخت ناراحت ساخته، نمی توانم چیزی بخورم! فرمود: به حقّی که مرا بر توست بیا و میل کن. نزدیک رفته، شروع به خوردن کردم.
پرسید: در راه چه مشاهده کردی؟ عرض کردم: یکی از مأمورین را دیدم که زنی را با تازیانه می زد و او را به سوی دارالحکومه می برد و آن زن فریاد می زد: «المستغاثبالله و رسوله»، هیچ کس به فریادش نرسید!
فرمود: به چه جهت او را می زد! عرض کردم: از مردم شنیدم آن زن پایش لغزیده و به زمین افتاده است، در آن حال گفته: «لَعَن الله ظالمیکِ یا فاطمه»! از شنیدن این موضوع، امام آغاز به گریه کرد، آن قدر گریست که محاسن مبارکش تر شد!
فرمود: بشّار! بیا با هم به مسجد برویم و برای نجات این زن دعا کنیم! وارد مسجد شدیم، و هر یک دو رکعت نماز خواندیم. حضرت دست های خود را بلند کرده، دعایی خوانده و به سجده رفت. طولی نکشید که سر برداشته، فرمود: حرکت کن برویم، او را آزاد کردند …. ۱
آری، چون «مکان دعا» خود موضوعیت دارد، امام علیه السّلام با آن همه صفا و قداست، باید برای دعا کردن، راهی مسجد شوند تا اثر دعایشان زودتر ظاهر گردد.
داستان جوان مشلول که علی علیه السّلام نسخه دعایی به او دادند و فرمودند که باید در «مشعر» بخوانی تا شفا پیدا کنی، مشهور و معروف است.
در روایت آمده: برخی از گناهان آمرزیده نمی شود مگر در عرفات و مشعر. امام هشتم علیه السّلام فرمود: هیچ کس در این کوه ها(یعنی مکه) توقف نکرد مگر که دعای او مستجاب شد …. ۲
منبع:
۱. بحارالانوار، ج۱۱، ص۲۲۵.
۲. عدّة الداعی، ص۳۶.
۳. عرفان و عبادت، ص۵۴۸-۵۴۹.
