سرویس مذهبی افکارنیوز- روزی امیرالمؤمنین علیه السّلام با شخصی از اهل ذمّه(یهودیان یا مسیحیان) هم سفر شد. او پرسید: ای بنده خدا! به کجا می روی؟ فرمود: به سمت کوفه می روم. وقتی به دو راهی رسیدند، حضرتش راه کوفه را رها کرد و در مسیر همسفر پیش رفت. همسفر پرسید: مگر نگفتی که من قصد کوفه دارم؟ این راه، راه کوفه نیست.
فرمود: می دانم. گفت: پس چرا با من می آیی؟ فرمود: از آن روی که یکی از جهاتِ خوش رفتاری با رفیق راه، آن است که در هنگام جدا شدن از او، تا قدری از مسیر، او را همراهی کنند. و پیامبرمان به ما چنین امر فرموده است.
در نتیجه این برخورد، آن شخص، اسلام آورد و هدایت یافت.
منبع:
۱. برگرفته از حدیثامام صادق علیه السّلام در اصول کافی، کتاب العشرة، باب حسن الدعابة و حقّ الصاحب فی السفر، حدیث۵.
۲. منتهی الامال، ج۱، باب۱، فصل۴.
۳. نسیم زندگی، ص۱۲.
شناسه خبر:
۲۱۵۴۲۲
رفتار علی(ع) شخصی را مسلمان کرد
از آن روی که یکی از جهاتِ خوش رفتاری با رفیق راه، آن است که در هنگام جدا شدن از او، تا قدری از مسیر، او را همراهی کنند. و پیامبرمان به ما چنین امر فرموده است.
۰