سرویس مذهبیافکارنیوز- معلى بن خنیس گوید: به امام صادق(ع) عرض کردم: مؤمن را بر مؤمن چه حقى است؟
فرمود: هفت حق واجب دارد که هر کدام به تنهائى بر او واجب است و اگر مخالفت آن کند از زیر فرمان الهى خارج شده و اطاعت او را گردن ننهاده است و خدا را در او بهره اى نیست گوید: عرض کردم فدایت شوم به من بفرمائید که آن حقوق چیست؟
فرمود: واى بر تو اى معلى من به تو مهربانم میترسم ضایع کنى و نگهدارى نکنى و بدانى و به کار نبندى.
عرض کردم: توانائى به جز از خدا نیست.
فرمود: آسانترین حق از آنها اینست که آنچه براى خود دوست میدارى براى او هم دوست بدارى و آنچه براى خودت ناخوش دارى براى او هم ناخوش بدارى؛
وحق دوماینکه در رفع نیازمندى او قدم کوشش بردارى و رضایت خاطرش فراهم سازى و بر خلاف گفته اش نکنى؛
وحق سوماینکه با جان و مال و پا و زبان پیوستگى خود را بر او ظاهر سازى؛
وحق چهارماینکه دیده بان و راهنما و آئینه و پیراهن او باشى(همچون آئینه عیب نماى او باشى در نظر خودش و در عین حال همچون پیراهن عیب پوش باشى از نظر دیگران)؛
وحق پنجماینکه تو سیر نباشى و او گرسنه تو جامه پوش نباشى و او برهنه تو سیراب نباشى او تشنه؛
وحق ششماینکه اگر تو را کلفت و نوکرى است و برادرت نه کلفت دارد و نه نوکر تو بایستى خدمتگزار خود را بفرستى تا جامه او را بشوید و غذایش را فراهم سازد و رختخوابش را پهن کند که همه این کارها باید مشترکا میان تو و او انجام بگیرد؛
وحق هفتماینکه بسوگند او وفادار باشى و دعوتش را بپذیرى و بدنبال جنازه اش باشى و در بیمارى به عیادتش بروى و در موقع نیازمندیهاى او به حال آماده باش در آیى که نیازى به درخواست او نباشد بلکه پیش از درخواست او حاجتش را برآورى چون با او چنین کنى دوستى خود را به دوستى او و دوستى او را به دوستى خداى عز و جل پیوند نموده اى.
امام صادق(ع) فرمود: مؤمن را بر مؤمن هفت حق است که از جانب خداى عز و جل بر او واجب شده و مؤمن نسبت به انجام این حقوق در پیشگاه الهى مسئولیت دارد.
۱ - بزرگداشت او در نظر خود.
۲ - دوستیش در دل خود.
۳ - گذشت مالى بنفع او.
۴ - آنچه را که براى خود مى پسندد براى او نیز همان را به پسندد
۵ - بدگوئى در باره او روا ندارد.
۶ - به هنگام بیمارى در بالینش حاضر شود و بدنبال جنازه اش باشد.
۷ - پس از مرگش جز به نیکى در باره او سخنى نگوید.
منبع:الخصال / ترجمه فهرى، ج۲، ص392و393.
