چرا خودکشی گناهی بزرگ است؟

یکی از شاخه های توحید خداوند ، توحید در مالکیت است .

خداوند مالک حقیقی همه موجودات است زیرا وقتی خالق همه اشیائ او است طبعا مالک همه اشیائ نیز ذات مقدس او است. (تفسیر؛ نمونه، ج27، ص449)

او  در آیات متعددی به این حقیقت اشاره کرده است و می فرماید:« هر چه در آسمانها و زمین است از اوست» (بقره 116-255-284- ال عمران 109- 129- نساء 126) «مالکیت آسمان ها و زمین و آنچه میان آن دو است از آن خداست» (مائده 17- انعام 12- توبه 116)

حال همان خداوند که مالک جان آدمی نیز است ، به انسان تحت هیچ شرائطی  اجازه خود کشی را نداده است ، زیرا او را برای عبادت و بندگی و به کمال رسیدن خلق کرده است و خودکشی در تعارض با این هدف است و سبب عبث بودن خلقت انسان می گردد .

اگر فرد شیعه مذهب خود کشی کند ، اگر چه گناه بزرگی مرتکب شده است و در آتش جهنم گرفتار می شود اما چنین نیست که امید عفو و بخشش در مورد او نرود زیرا نهایتا او یک گناه کبیره ای را مرتکب شده و ممکن است مشمول این روایت شریف پیامبر گرامی شود که فرمود؛ « شفاعت من برای کسانی از امتم است که مرتکب گناهان کبیره شده اند » (الفقیه ج3 ص574)

می فرماید؛ «خود کشی نکنید، خداوند نسبت به شما مهربان است و هر کس این عمل را از روی تجاوز و ستم انجام دهد به زودی او را در آتشی وارد خواهیم ساخت.» (نساء؛ 30)

امام صادق علیه السلام فرمود؛ «هر کس (از سر بی ایمانی به خداوند) خودش را عمداً بکشد ، در آتش جهنم خالد و جاودان خواهد بود.» (الفقیه ج4 ص95)

امام باقر علیه السلام فرمود: « مومن ممکن است به هر بلایی گرفتار شود و به هر نوعی بمیرد اما هیچ گاه خود کشی نمی کند.» (الکافی ج2 ص254)

خود کشی از گناهان کبیره و بزرگ است که سبب گرفتاری فرد در آتش جهنم می شود اما خلود او در جهنم در صورتی است که معتقد به خداوند و عقائد حقه نباشد زیرا ثابت است که شیعه اثنا عشری هیچ گاه مخلد در جهنم نمی ماند .

شیخ مفید می نویسد؛ « تمام علمای امامیه اتفاق دارند که تهدید به خلود در آتش جهنم اختصاص به کفار و غیر شیعیان دارد، و کسانی که ایمان به خدا و اقرار به فرائض او دارند شیعیان) در جهنم مخلد نمی مانند.» (اوائل المقالات ص53)

امام کاظم علیه السلام فرمود؛ «خداوند جز اهل کفر و لجاجت و ضلالت و شرک را در آتش جهنم جاوادان نگه نمی دارد.» (توحید صدوق ص407)

بنابراین اگر فرد شیعه مذهب خود کشی کند ، اگر چه گناه بزرگی مرتکب شده است و در آتش جهنم گرفتار می شود اما چنین نیست که امید عفو و بخشش در مورد او نرود زیرا نهایتا او یک گناه کبیره ای را مرتکب شده و ممکن است مشمول این روایت شریف پیامبر گرامی شود که فرمود ؛ « شفاعت من برای کسانی از امتم است که مرتکب گناهان کبیره شده اند » (الفقیه ج3 ص574)