فواید مسجد و اهمیت نماز در کلام امام حسن (ع) اشاره می‌شود:
*فواید مسجد
«مَنْ اَدامَ الْاِخْتِلافَ اِلَى الْمَسجِدِ اَصابَ اِحْدى ثَمانٍ: آیَةً مُحْکَمَةً وَ اَخاً مُسْتَفاداً وَ عِلْماً مُسْتَطْرَفاً وَ رَحْمَةً مُنتَظِرةً وَ کَلِمَةً تَدُلُّهُ عَلَى الْهُدى اَوْ تَرُدُّهُ عَنْ رَدِىٍّ وَ تَرَکَ الذُّنُوبَ حَیاءً اَوْخَشْیَةً»؛ امام حسن(ع) فرمود: کسى که رفت و آمد به مسجددارد، یکى از این هشت فایده به او می‌‌رسد:
1 - آموختن آیه و دلیلی روشن.
2 - یافتن دوست و رفیقی مفید.
3 - فراگیرى علم و دانشی جدید.
4 - برخوردارى از رحمتى که انتظار داشت.
5 - دریافت سخنى که راهنماى او باشد.
6 - دانستن کلامی که او را از انحراف دور سازد.
7 - ترک کردن گناهان به خاطر حیا.
8 - دوری از گناهان به خاطر ترس از خدا.
*سفارش خانواده به نماز در کلام امام حسن(ع)
«رَحِمَ اللَّهُ اِمْرَءً وَعَظَ نَفْسَهُ وَ وَعَظَ اَخاهُ وَ اَهْلَ بَیْتِهِ فَقالَ: «یا اَهْلاهُ! صَلاتُکُم صَلاتُکُم، زَکاتُکُم زَکاتُکُم، مِسْکینُکُمْ مِسْکینُکُم، جیرانُکُمْ جیرانُکُم» لَعَلَّ اللَّهَ تَعالى یَرْحَمُهُ فَیَجْمَعَ لَهُ اَهْلَهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ، فَاِنَّ اللَّهَ تَعالى اَثْنى عَلَى نَبِىٍّ مِنْ اَنْبِیائِهِ فَقالَ: «وَکانَ یَأْمُرُ اَهْلَهُ بِالصَّلاةِ وَالزَّکاةِ وَکانَ عِنْدَ رَبّهِ مَرْضِیّاً»؛
امام حسن(ع) فرمود: رحمت خداوند بر مردى که خود و برادران و خانوادهاش را موعظه و سفارش کند و بگوید: اى دوستان و خانواده‌‌ام! نمازتان، نمازتان، زکاتتان، زکاتتان، نیازمندان، نیازمندان، همسایه‌‌هاى شما، همسایه‌‌هاى شما (که باید حقوقشان را مراعات کنید)» که در روز قیامت لطف و عنایت خداوند شامل حال او شده و همراه خانوادهاش قرار دهد. همانا خداوند پیامبری از پیامبرانش را چنین ستایش کرده است: «او خانوادهاش را به نماز و زکات امر مى‌‌کرد و مورد رضاى خدا بود».
*مقدم کردن همسایه در دعا
«رَأَیْتُ أُمِّى فَاطِمَةَ ع قَامَتْ فِى مِحْرَابِهَا لَیْلَةَ جُمُعَتِهَا فَلَمْ تَزَلْ رَاکِعَةً سَاجِدَةً حَتَّى اتَّضَحَ عَمُودُ الصُّبْحِ وَ سَمِعْتُهَا تَدْعُو لِلْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ تُسَمِّیهِمْ وَ تُکْثِرُ الدُّعَاءَ لَهُمْ وَ لَا تَدْعُو لِنَفْسِهَا بِشَىْ‌ءٍ فَقُلْتُ لَهَا: یَا أُمَّاهْ لِمَ لَا تَدْعُوِنَّ لِنَفْسِکِ کَمَا تَدْعُوِنَّ لِغَیْرِکِ؟ فَقَالَتْ: یَا بُنَىَّ الْجَارُ ثُمَّ الدَّارُ»؛
امام حسن(ع) فرمود: در شب جمعه‌‌ای مادرم فاطمه(س) را دیدم که در محراب عبادتش ایستاده و تا سپیده صبح پیوسته در رکوع و سجود بود و مى‌‌شنیدم که به مردان و زنان با ایمان دعا مى‌‌کرد و یکی یکی نام می‌‌برد و بسیار دعا مى‌‌کرد، ولى براى خود هیچ دعایى نکرد، گفتم: مادر جان! چرا همان طور که براى دیگران دعا مى‌‌کنى، براى خود دعا نمى‌‌کنی، مادرم فرمود: فرزندم! اول همسایه، سپس اهل خانه.
*اولویت واجبات
«اِنَّ مَنْ طَلَبَ الْعِبادَةَ تَزَکّى لَها وَ اِذا اَضَرَّتِ النَّوافِلُ بالْفَرِیضَةِ فَارْ فَضُوها»؛ امام حسن(ع) فرمود: هر کس خواهان عبادت خداوند است، دل را براى آن پاک مى‌‌کند و هنگامی که نمازهاى مستحبى باعث ضرر به نمازهاى واجب شد، باید آن را ترک کنید.
