سرویس مذهبی افکار- يک شخصي وارد روستايي شد.
دید همه قبرها جلوی در خانه‌هاست. سن مرده‌ها هم خیلی کم. یکی شش ماه یکی یک سال، یکی سه سال!
پرسید جریان چیست؟
گفتند: «مرده‌ها را جلو خانه‌ها دفن می‌کنیم که هر روز که بیرون می‌آییم یادمان بیفتد مرگی هست. قبری، قیامتی! آنوقت خودمان و کارها را میزان می‌کنیم. گفتند این که عمر‌ها کم است به این خاطر است که ما عمر را از روزی حساب می‌کنیم که شخص بیدار شود و خودش را بشناسد و دست بکشد از گناه!
آیت الله مجتهدی می‌فرمود: «اینطوری باشد ما غالباً سقط جنین می‌شدیم و اصلاً عمری نداریم! دعا کنیم بیدار شویم و بفهمیم و بمیریم.
آداب الطلاب، ص۹۲
